Secretly Inlove With The Girl Who Can't(ONE SHOT)

GIRL'S POV

"Lyla, hayaan nalang natin 'yon. It's just a drawing. Hindi ka naman iiyak sa simpleng ganyan diba----"

"Shut up, Martha! Nakakainis na ang lalaki na 'yon! Sobra sobra na ang ginagawa niyang pang aapi saakin!", gigil kong sabi at mas hinigpitan ang pag kahawak sa dalawang sketched papers.

Screw that boy. He had crossed his limits! Hindi ko na talaga kaya ang mga pinag gagagawa niya saakin!! ARGH!

"Hey, kausapin nalang natin siya ng masinsinan, huwag 'yung ganito.", saad ni Martha at hinawakan ako sa balikat para pigilan ako sa pag lalakad-takbo papunta sa Garden kung nasaan nandoon ang hinahanap ko. Pero marahas kong iginilaw ang balikat ko para alisin ang kamay niya dito at nag patuloy sa pag lalakad-takbo.

"Don't you dare try to stop me. I know what's right, Martha.", matigas kong sabi dito. Wala na akong narinig na kung ano mang pag pigil niya saakin at hinayaan na niya ako.

I'm pretty sure that my face are now burning in red because of anger.

Pag pasok na pag pasok ko sa Garden ay nakita ko siyang nakaupo sa may gilid at nag susulat sa isang book na palaging dala-dala niya.

"HOY!", sigaw ko dito at tumakbo palapit sakanya kasama si Martha na nasa likod ko lang. Napaharap naman ito sa direksyon ko na naka kunot-noo.

Tinignan pa ako nito mula paa hanggang ulo na para bang nag tatanong ng, 'Ano ba ang ginagawa mo dito at bakit ka nang iisturbo?'

"SINO KA PARA GAWIN ITO SAAKIN AH?!!", Bulyaw ko dito.

Mas kumunot ang noo niya dahil sa pag sigaw ko habang nakatitig sakanya ng napakasama. "What are you talking about?"

"ARGH! I'M TALKING ABOUT THIS!", itinapon ko sa harapan niya ang dalawang sketched papers. "SINO KA BA PARA PATI ITO GAWIN MO SAAKIN?!! AT TALAGANG IPINAGKALAT MO AH!"

Tumaas ang dalawa niyang kilay na para bang na-gets na niya ang pinag sasabi ko. Pero nag kibit balikat ito at bumalik sa pag susulat sa libro niya. "I'm no one. I'm just a bully. And a stranger to you."

"Tara na, Lyla.", bulong ni Martha saakin mula sa likod. Marahas akong umiling at matalim na tinignan ang lalaking nagsusulat sa libro niya.

"Ano ba ang problema mo at bakit ayaw mo akong lubayan?! Nakakainis ka! You assh*le! Hindi mo man lang naiisip na ang sakit sakit na kasi palagi mo nalang akong inaasar! Hay*p ka! DAMN YOU! MANHID!"

Bumuntong hininga ito at ibinagsak ang kanyang libro at lapis. Ipinikit nito ang mga mata niya at isinandal sa pader ang ulo. "You know, kung naiinis ka man saakin, who cares? Kung nasasaktan ka sa pang aapi ko, wala akong pake. Pasalamat ka nga at may nang aapi sayo. Tsk."

"WHY YOU AS----", Susugudin ko na sana siya kaso hinawakan ni Martha ang mag kabilang braso ko para pigilan ako.

"Lyla! Tama na!", pigil saakin ni Martha.

"Oo nga, tama na. You're disturbing me.", tumayo ito mula sa pag kakaupo habang hawak hawak ang kanyang libro. "Tabi nga dyan!", tinulak ako nito paalis sa kanyang daan dahilan para mapatumba ako kasama ang bestfriend ko sa damo.                          

I looked at him in dis belief. The f*ck?! SINONG NAGSABING GANUNIN NIYA LANG AKO BASTA BASTA?!!

"ARGHHHH! I HATE YOU, YOU ASSH*LE! MAMATAY KA NA SANA NGAYON DIN!!!", I shouted at the top of my lungs.

"Shut up, weirdo. Mamatay ka kakasigaw diyan. Pft.", naiiling na lumabas ito ng Garden.

Damn him. Ngayon palang parang gusto ko ng lumipat ng eskwelahan!

----

BOY'S POV

Umupo ako sa may damo at isinandal ang likod sa may pader. 

I opened my thick notebook and started writing my feelings for her...again.

'I just can't get her out of my mind. At nakakasakal na. Fuck.'

I chuckled. "Damn, I am being too crazy because of her.", I don't know how to erase my feelings, and even if I swallow all the time bullying her, she still manage to ignore me. It's like she doesn't care even if I ruin her life.

I just...

I just wanted to be notice, by her. 

Why couldn't she understand that just this once?

"HOY!", inangat ko ang aking ulo para tignan kung sino ang sumigaw saakin. 

And there, I saw her, standing, but she seems so mad. So nakita na niya 'yung sketched papers ko na may drawing niya pero pinag laruan ko lang?

Buti naman, napansin niya ako ngayon. I acted like I don't know her reason for coming here so I gave her a questioning look. More like an annoying look.

"SINO KA PARA GAWIN SAAKIN ITO HA?!", sigaw nito saakin. T*ngina? Nakalunok ba ito ng microphone? Masakit sa tenga ang sigaw.

"What are you talking about?", sige, magkunwari ka lang na hindi mo alam.

"ARGH! I'M TALKING ABOUT THIS!", itinapon nito sa harapan ko ang sketched papers. "SINO KA BA PARA PATI ITO GAWIN MO SAAKIN?!! AT TALAGANG IPINAGKALAT MO AH!"

I stared at her for a few seconds. She looks very very mad. All I want is for her to notice me, not like this. 

Yung gusto kong babae, galit na galit na saakin. What have I done?

"I'm no one. I'm just a bully. And a stranger to you.", I stated out of the blue.

Well it's 100% true. She treats me as a stranger to her life. No one to be care with.

"Ano ba ang problema mo at bakit ayaw mo akong lubayan?! Nakakainis ka! You assh*le! Hindi mo man lang naiisip na ang sakit sakit na kasi palagi mo nalang akong inaasar! Hay*p ka! DAMN YOU! MANHID!"

Oh i'm so sorry. I was being to numb to notice how you feel. *sarcastic*

Maybe I am being too harsh, siguro dapat ko nalang siyang lubayan? After all, kahit anong gawin ko, hindi naman niya ako magugustuhan. And she's inlove with the SSG President. Wala na akong pag-asa, that boy is too perfect for her, bagay sila, mayaman, gwapo, and all the people inside the campus, adore him. 

At ako? *chuckles* I'm just an ordinary bully, I have nothing to give her but my heart. But unfortunately, I can't have her. Suko na ako. I can't do stupid things anymore, I'm being too crazy for a girl. 

The last time I gave her a bouquet of flowers, what did she do? Tinabig niya lang yun at tinawanan na para bang isang cheap na bagay lang iyon. That bouquet costs 3,000 pesos. I spent 12 hours as a working student. I have lack of sleep just to buy that thing for her. It took me 3 weeks to buy that. At ganon lang yun kadali sakanya para tabigin at pagtawanan?

After fighting with her, I stood up on the grass and walk outside the garden. I even bumped her on shoulder. 

Ng nakalabas ako ng garden ay huminga ako ng malalim. Well, she surely wishes me to death.

Napatingin ako sa notebook na hawak ko, "I guess I won't be needing this anymore.", smiling, I let the notebook fall to the ground. Suko na ako sayo. Iiwan na kita, I don't want to have feelings to you anymore. 

Iniwan ko na ang libro doon sa sahig at naglakad na paalis sa Hardin. I am so over it. Even though it hurts, 'cause she sees you like a stranger. She treats you like nothing she cares about. I looked behind my back and I saw her reading it. I smirked, happy reading. Thank you for not noticing my feelings for 5 years now.