หวนระลึก

บทที่ 168 หวนระลึก

“หลีกไป! นางขอทานสกปรก!”

ใคนบางคนผลักเธออย่างแรง ทว่าเธอไม่ขยับเขยื้อน เพียงแต่มองอีกฝ่ายที่เซไปสองก้าวนิ่งๆ

สีหน้าจองหองของเขาหายวับไป เขาถลึงตาใส่เธอก่อนจะเดินจากไปอย่างฮึดฮัด

เธอไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เพียงแต่เดินมุ่งหน้าไปยังกลุ่มฝูงชน คนส่วนใหญ่เห็นหญิงสาวสวมเสื้อผ้ารุ่งริ่งก็พากันนิ่วหน้าหลีกทางให้ เธอเดินไปถึงประตูเมืองชั้นในของเมืองหลวงอาณาจักรเกรย์คาสเซิลด้วยสภาพเช่นนี้

ที่นี่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน แม้เขตเมืองชั้นในจะไม่มีกำแพงเมืองและประตูเมืองอย่างที่เห็นโดยทั่วไป ทว่าก็มีประตูเชิงสัญลักษณ์ซึ่งทำขึ้นจากเสาไม้และพวงดอกไม้ ทั้งสองด้านของประตูมีนักรบสวมเกราะยืนเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ เกราะชั้นดีต้องแสงอาทิตย์เปล่งประกายวาววับจับตา เกราะไหล่ที่สลักรูปเหยี่ยวสยายปีกและดอกไอริสที่ประดับเหนืออกขับใบหน้าหล่อเหลาของเหล่านักรบให้ยิ่งน่ามอง เหล่าหญิงสาวตระกูลผู้ดีเห็นแล้วต่างส่งเสียงกรีดร้องด้วยความหลงใหล

ผ้าคลุมขนสัตว์สีแดงด้านหลังนักรบยาวลากพื้น มองไกลๆ ดูคล้ายกับแนวกำแพงสีแดง เหล่านักรบผู้สง่างามแหวกกลุ่มคนออกเป็นทางกว้างหลายฟุตด้านหลังประตูใหญ่