ศรัทธา

บทที่ 419 ศรัทธา

ควันปืนกระจายหายไปแล้ว ผืนป่ากลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

เปียยาวของแม่มดสยายออก ราวกับพืชพรรณสีขาวสะอาดที่ปูรองอยู่ใต้ร่าง

เลือดสดๆ ที่ยังกรุ่นไอไหลออกมาจากแผ่นหลัง แล้วเอ่อนองเป็นแอ่งสีแดงเข้มอย่างรวดเร็ว เลือดที่ซึมลงไปใต้ดินอย่างช้าๆ ละลายก้อนดินที่แข็งและเย็นเฉียบออกจากกัน อากาศบริเวณนั้นคาวคลุ้งไปด้วยกลิ่นเลือด

ไนติงเกลนั่งยองๆ ลงแล้วเปิดผ้าปิดตาแม่มดออก ใบหน้าของอีกฝ่ายดูอ่อนเยาว์อย่างน่าประหลาดใจ ดูแล้วน่าจะอายุพอๆ กับเธอได้ ทว่ารอยแผลเป็นที่ดวงตาคู่นั้นกลับทำลายความงามทั้งหมดของเธอ...ดวงตาของเธอคล้ายกับถูกเหล็กร้อนๆ นาบซ้ำไปซ้ำมา ผิวหนังม้วนตัวเป็นสีน้ำตาลแดง ไม่มีเค้าโครงของเบ้าตาแม้แต่น้อย

นี่ไม่ใช่ความพิการแต่กำเนิดแน่นอน ไนติงเกลลูบรอยแผลเป็นที่ยับย่นเบาๆ เธอไม่มีทางรู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นแบบนี้ตั้งแต่ก่อนที่จะตื่นรู้เป็นแม่มด หรือว่าเพิ่งสัมผัสความทรมานนี้หลังจากที่ทำงานรับใช้ศาสนจักรแล้ว แต่ว่าเรื่องนี้ไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะนับแต่นี้ไป เธอจะไม่สามารถทำร้ายแม่มดคนใดได้แล้ว และก็จะไม่มีใครทรมานเธอได้ด้วย