ประชุมลับ

บทที่ 137 ประชุมลับ

เมื่อผลักประตูไม้หนักๆ เข้าไปในห้องประชุมลับ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของหญ้าก็ลอยมาปะทะจมูก อัครมุขนายกเมนชอบเทียนที่ใส่กลิ่นสมุนไพรและเครื่องหอมแบบนี้มาก โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ในห้องที่ไม่มีหน้าต่าง กลิ่นของมันทำให้เขารู้สึกสงบใจ

ห้องลับแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่ ข้างในมีเพียงโต๊ะกลมหนึ่งตัวกับเก้าอี้สี่ตัวเท่านั้น อัครมุขนายกที่เหลืออีกสองคนนั่งประจำที่แล้ว ทว่าที่นั่งประธานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับประตูยังคงว่างเปล่า

สุขภาพของพระสันตะปาปาเสื่อมโทรมลงทุกวัน เขาไม่ได้ออกไปพบปะผู้คนมาเกือบครึ่งปีแล้ว เมนจะเข้าไปหาพระสันตะปาปาที่เขตลับของสภาเฮอร์มีสก็ต่อเมื่อเจอปัญหาที่แก้ไม่ตกจริงๆ เท่านั้น

“ในเมื่อมากันครบแล้ว พวกเราก็เริ่มเลยแล้วกัน” เมนลงกลอนประตู แล้วนั่งลงระหว่างคนทั้งสอง “เทรวอน สถานการณ์ในอาณาจักรอีเทอร์นัลวินเตอร์เป็นอย่างไร”

“นอกจากพวกขุนนางในเมืองหลวงแล้ว ที่อื่นๆ ก็มีผู้ต่อต้านไม่มากนัก พวกชาวบ้านออกจะยินดีที่พวกเราเข้าปกครองอาณาจักรด้วยซ้ำ” เทรวอนลูบหนวด “แน่นอนว่าพวกขุนนางหัวรั้นที่ยังยึดติดกับอดีตพวกนั้นจะต้องถูกกำจัดทีละคน”