Chapter 25

"You can tell me Veil, kaya mong sabihin pero hindi mo ginawa." Sambit ko sa kanya habang pinupunasan ang luha ko.

"It is becaused it's so hard for me to let go who I loved the most."

"You're just blinded by the love veil, that's not a love that you wished for" Mahinang sambit ko at nagsisimula na namang mahilo dahil sa tama nang alak.

"I know, and I am scared to love again. It hurts and it kills me slowly Xy." Tumingin siya bigla sa akin at hinawakan ang kamay ko. "Thanks for being by my side and comfort xy. I always appreciate your time and effort, but listen to me first okay?" Nagdalawang isip pa muna ako bago tumango.

"I like you," Agad akong tumingin sa kanya sa gulat pero hindi nagsalita. "But I have to move on, because I don't want to hurt you and be an option. Nagiging mahalaga kana sa akin Xy, hindi bilang kaibigan. And Lia is telling the truth dahil sa kaniya ako nag-o open kapag hindi ko kayang lumapit sayo." Inayos nya ang buhok ko habang nakatingin s akin at ngumiti.

"I was got attracted to my ex and lost my focus on you. That's why I think I really like her nor love her. Pero alamo naman na sinanay na niya ako at pinaniwalang mahal niya ako noong magkasama pa kami. Na realize ko lang din noong nakaraan na ikaw pa rin ang gusto ng puso ko. Lalo na nang mga panahon na ilang buwan ka nawala. Nag-alala ako ng sobra at halos araw araw ako inaantake ng anxiety ko." Nagsimula siyang maiyak pero pinigilan nya iyon.

"Wala ka sa tabi ko noong panahon na iyon. Na sana ay nandoon ka noong mga panahon na nahihirapan ako. Sa trauma na ibinigay sa akin ng ex ko. Ikaw ang gusto kong makasama dahil lumalakas ako kapag kasama ka." Pag-amin niya lahat at niyakap ako kaya niyakap ko rin siya.

"Huwag mo na akong iwan ulit please,"

Dumaloy ang sakit sa puso ko pero pinigilan kong maiyak dahil pagod na ako. Gustong gusto ko na siyang makasama at higit sa lahat ay maging normal na ang buhay ko at matapos na ang misyon.

I bit my lower lip to stop my sobbed. Nang maalalang damay na siya sa delikadong buhay ko ay mas gugustuhin kong protektahan siya sa ipinasok ko.

Tama siya, dahil hindi nga ako nakakapag-isip at basta basta akong nagde-desisyon. Pero kung hindi man ako pumasok ay mapupunta rin ako dito ngunit walang madadamay na iba kung ipasok man nila ako nina Mommy sa ganoon.

I was a careless and a bitch girl. I will do anything just to save my man to my dangerous life.

"Hindi ko maipapangako pero sisiguraduhin kong magkikita pa rin tayo," Ngiti ko sa kanya na parang hindi lasing.

"Wag ka ngang magsalita nang ganyan" Tumawa lang ako at nagsisimula nang antukin kaya naman ay napasandal na ako sa balikat nya.

"Stand up xy, I'll take care of you this time." Yun lamang ang huling narinig ko bago makatulog

****

Nagising na lang ako dahil sa sakit ng ulo ko pero naramdaman kong may kamay sa bewang ko kaya dahan dahan kong nilingon ang natutulog na si Veil sa tabi ko.

Napangiti ako at tinitigan sya habang natutulog. Humarap ako sa kanya at mas napalapit nang yakapin nya ako ng mahigpit habang natutulog sya. Hinawakan ko ang mukha nya at tinitigan siya.

"I can't lose you," Pabulong ko at dahan dahan nang bumangon upang makapag luto ng agahan.

Mabuti na lamang at may natira pang kanin kaya naman isinangag ko nalang iyon bago magluto ng bacon, egg at hotdog bago siya gisingin. Hindi na ininda ang sakit ng ulo ko para lang malutuan siya.

"Wake up," Lumapit ako sa kanya at ginigising nya. Napangiti ako ng magmulat siya at ganoorin siya.

"Good morning," Bati nya sa akin at agad na bumangon bago ako niyakap.

"Good morning too, mag hilamos at toothbrush kana bago ka kumain. I'll wait you in the kitchen." Sambit ko at tinaggal na ang pagkayakap niya sa akin nang sumunod naman siya.

Habang hinihintay siya ay hindi ko maisip ang nangyari kagabi. Malinaw pa rin sa akin iyon at nakakahiyang isipin ang eksena ko kagabi. Sana lang ay wala akong nagising na tao sa kapitbahay ng condo niya.

Nagsimula na kaming kumain nang matapos siya at nag usap lang na parang walang nangyari kagabi. "Hindi kana yata bumibisita sa unit mo?"

"Bumibisita naman, para lang kumuha nang ibang gamit ko." Sambit ko habang kumukuha ng bacon at hotdog.

"Lilipat ka?" Tanong niya agad.

"Sa bahay muna ako mag i-stay. Pero bibisitahin pa rin naman kita dito, remember na hindi ko kayang nalulungkot ka?" Ngiti ko sa kanya at kumuha ng ulam at sinangag na kanin bago subuan siya.

Natuwa naman siya doon. "Salamat,"

Pinagtaasan ko siya nang kilay. "Para saan na naman?"

"Hindi ko na rin kaya xy, pero salamat at bumalik ka para tulungan akong maka ahon sa problema ko." Ngumiti lang ako at pinagpatuloy ang pag kain.

Kapag naririnig ko ang salitang 'problema' ay palagi kong na-aalala ang sa akin at kung saan ako mag u umpisa. Maayos na kamo pero mukhang magkakaroon na naman ng panibago dahil hindi ako open na tao at mas ayos nang mahirapan ako sa sariling problema kaysa sa kanila.

"Do you trust me?" Biglang tanong ko kay Veil na sarap na sarap sa luto ko.

"Oo naman, no pressure kung hindi ka muna magsabi ng problema mo. Tsaka kana mag-open kung hindi mo na kaya. Pero huwag mong kakalimutan na nandito lang kami, ok ba?"

Tumango ako at tumayo upang yakapin siya.

"Thank you,"

Parang gumaan at nawala ang tinik sa dibdib ko nang aminin ko ang nararamdaman ko sa kanya. Pinangunahan ako nang takot at pangamba dahil sa pag-aakalang hindi niya ako gusto. Hindi dapat ako makampante pero gagawin ko ang lahat para matanggal sa puso niya ang nagmahal sa kanya noon.

And I wanted to learn how to act nicely and truely to others. I'm such a brave but I have a weak side too.

He was my weakness after all and I don't want to see him hurting because of someone.

He deserves to be happy, that's why I'm here.