Destiny's Play (CHAPTER FOUR)

"Sissy! Tara na. Meron na tayong room. 7th floor, malapit sa pool. Tara, mag elevator nalang tayo." Sabi ni Ate sabay higit sa akin, hinila na niya ako papasok ng elevator and after few minutes, we're here at the 7th floor.

"Ahhhh! I'm so excited. Yes, night swimming!" She cheerfully said with full excitement.

After 30 minutes na pagswiswimming ni Ate, nakaramdam ako ng ginaw kahit nagtatampisaw lang naman ako ng paa and naalala kong parang may naiwan ako sa baba.

"Ate, may kukunin lang ako sa baba. Naiwan ko ata 'yung umbrella ko." Nagpaalam na ako kay Ate and andito na ako sa elevator ngayon pababang lobby.

Naisip ko, nakarating na kaya 'yung owner ng hotel? Si Sir Ezekiel daw??

EZEKIEL'S POINT OF VIEW

It's been two years. It's been two years since I met that girl on that summer day. It's been two years, but the memories are still clear to me. I don't know paano ko siya hahanapin. Nagsesearch ako through social media, pero wala akong makita. Ginagawa ko 'yun araw araw. Parang kasali na 'yun sa daily routine ko, ang isearch ang name niya sa FB, Twitter. and other networking sites. Two years pero wala akong napala not until today. I don't know kung paano nangyaring may biglang lumitaw na Aisha Banner sa screen. As days passed, parang nawawalan na ako ng pag-asa. Kanina, sinabi ko sa sarili ko na kapag wala pang lumabas ititigil ko muna pagsesearch ko kasi I'm going to New York and I will stay there for the next two months, vacation lang and business meeting. Pero mukhang hindi na matutuloy kasi I think I finally found her. Magpapadala na lang ako ng representative para sa business meeting.

Wait. Let me introduce myself. Ezekiel Banner, aka Kyle, 23 years old and I'm the owner of Hotel de Lavine dito sa Baguio. Nakita ko ang post ng sister ni Aisha sa FB na nakatag si Aisha, na they're here in Baguio kaya I didn't think twice na umakyat din.

"Anong meron, Kyle at bigla ka atang napadalaw?" Asked by my Tito na manager dito sa hotel.

"Masama bang dalawin ko ang sarili kong hotel, Tito?"

"I didn't say anything." At nagkibit balikat siya.

"I'll be staying here for I don't know when. Siguro 1 week. One month din akong nawala. Ayaw ko namang isipin niyo na pinababayan ko na itong hotel. Ito nalang ang natirang alaala ng parents ko." Tumango tango lang si Tito. And yes, my parents passed away two years ago on the day when I and Aisha were together in the beach. Nagkaroon ng car accident at tumawag nalang sa akin si Tito na naaksidente raw ang parents ko, that's the reason kung bakit hindi ko nasipot si Aisha on that day.

We're here at the hotel's lobby. Kakacheck ko ng record ng list of names ng mga nakacheckin dito sa hotel. When I saw Ammy Banner on the list, agad kong minemorize ang room number, Ammy Banner is probably her sister. Hindi na ako nagdalawang isip pa, I went straight ahead sa 7th floor pagkalapag ko ng gamit ko, 7th floor din ang room ko, btw. I knocked on the door, pero walang nag oopen. I tried to check them sa pool area only to find a lady na nagswiswimming. Nilapitan ko, mukhang ito ang Ate ni Aisha. Siya nga, I remembered her. Andoon din siya sa beach that time. I went near her. Sobrang gulat siya when she saw me. She stared at me at parang ineexmine ang mukha ko.

"Miss Aisha Banner?" I asked.

"Yes, do I know you? Have we met before?"

"Yes, I think. I'm Ezekiel Banner, the owner of this hotel. I'm sorry to disturb you. But do you know someone named Aisha?" I asked kahit obvious na ang sagot.

"Wait. Mr. Ticket? 'Yung sa Cagayan?! Oo ikaw nga! Ikaw 'yun! 'Di ako pwedeng magkamali. Blonde hair na matangkad, ikaw 'yun! Tas Banner pa! Ikaw 'yun, right?!"

"Oh, yes, yes. Nice to meet you po."

"Alam mo ba ang tagal ka nang hinahanap ng kapatid ko. Nako, napakapogi mo pala talaga sa malapitan. Kaya pala hindi ka makalimutan nun. Araw araw ka niyang sinesearch sa Facebook nun. Ang problema nga lang, Banner lang ang alam niyang pangalan mo kaya Mr. I forgot the name tawag sa'yo nun. Nako, nako ang galing ng tadhana at dito pa talaga kayo pinagtagpo. Paakyat na rin siguro 'yon, kinuha lang ang payong niya sa lobby."

"Sa lobby? Ah siya siguro 'yun."

"Yung alin, Mr. Ticket?"

"Ahh ehh may narinig po kasi ako kaninang tumatakbo sa stairs nagsasalita po at sinasabing yung payong ko shit shit shit ganun po, siya po pala 'yon."

"Ohh ganoon ba? Nagkasalisihan ata kayo eh. Ang tadhana nga naman, para kayong pinaglalaruan. It was like the destiny's playing with you two." And we both laugh after she said that. After few minutes dumating na rin ang matagal ko nang hinahanap, andito na siya. Nilingon ko siya at gulat na gulat siyang nakita ako.

"Banner!?"