0477-เสียงเพรียกจากวิญญาณ

บทที่ 477 เสียงเพรียกจากวิญญาณ

เกาเผิงปรบมือ ‘จริงสิ ใช้วิธีนี้ก็ได้นี่น่า แค่ฆ่าทุกคนที่รู้เรื่องทิ้งซะก็จะไม่มีใครรู้เรื่องที่ฉันก่อนแล้ว’

ราวกับดัมมี่สัมผัสได้ถึงสิ่งที่เจ้านายของมันคิด ออร่าของมันได้ขยายออกแสดงแสดงเจตนาฆ่าฟันที่สอดคล้องกับความต้องการของเกาเผิงออกมา

แม้ว่าพวกสัตว์อสูรของเขาจะไม่รู้ว่าเกาเผิงคิดอะไร แต่พวกมันก็พอจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่กระหายเลือดอย่างชัดเจน

ถงหยินที่เงียบตลอดได้คำรามออกมา “ฆ่าข้าซะ! คนของเผ่าซางถงไม่กลัวตาย!”

“ได้เลย จัดให้ตามที่ขอ” เกาเผิงกล่าวอย่างลวกๆ

ดัมมี่ได้จัดการดึงวิญญาณของถงหยินแทบจะทันที ดวงวิญญาณถูกดึงจากดวงตาของเขา จากนั้นเขาร่วงลงไปบนพื้นและนอนแน่นิ่งไป

“เอาล่ะ ใครจะเป็นรายต่อไป” เกาเผิงชำเลืองมองสองคนที่เหลือ พวกเขามองเกาเผิงอย่างสั่นกลัว

ถงเซียงรู้ดีคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนที่จะมาล้อเล่นได้ เขาส่ายหัวและเงียบไป

ส่วนถงหลิงพยายามแทบจะร้องไห้ออก เธอกัดริมฝีปากและกลั้นน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นอย่างสุดฤทธิ์

“เจ้านาย ตอนนี้สิ่งที่เจ้านายเป็นอยู่ตอนนี้ มันไม่ถูกต้อง” จู่ๆ ดัมมี่ก็โพล่งขึ้นมา