0362 - หมู่บ้านชางปิง

ตอนที่ 362 หมู่บ้านชางปิง

“อย่าบอกนะว่าข้างในเป็นเถ้ากระดูก?” ซู่เฮอตี่กล่าวพลางหัวเราะแห้ง ๆ ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไรข้างในก็เป็นเถ้ากระดูกอยู่ดี

“มันไม่ใช่เถ้ากระดูกธรรมดาแต่มันเป็นขี้เถ้าของสัตว์อสูรประเภทอันเดท” หลินซินหรุยกล่าวพร้อมกับเปิดโกศและหยิบอัฐิขึ้นมาทาบนหลังมือและแก้มของเธอ

ด้วยภาพตรงหน้าทำให้ซู่เฮอตี่รู้สึกแปลกเล็กน้อย ถึงมันจะไม่ใช่ขี้เถ้าของมนุษย์แต่เขาก็อดที่จะขนลุกไม่ได้

ถึงกระนั้นเขาก็ยอมทาผงขี้เถ้าตามตัว จากนั้นก็นำผงขี้เถ้าไปทาสัตว์อสูรของพวกเขาด้วย

“รีบเดินทางกันเถอะผงขี้เถ้ามันอยู่ได้แค่สี่ชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นประสิทธิภาพก็จะลดลง”

จากนั้นพวกเขาก็เคลื่อนที่ไปตามทางด้วยความเร็วสูงสุด

ตอนนี้ทัศนยภาพรอบด้านของพวกเขาช่างว่างเปล่าไร้ผู้คน ราวกับที่นี่เป็นสถานที่ที่ถูกทิ้งจากพระเจ้า

พวกเขาเคลื่อนที่ต่อไปอย่างต่อเนื่อง ในเวลาต่อมาดินที่อยู่เบื้องล่างก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีแดง แต่ละก้าวที่พวกเขาเหยียบย่างนั้น มันให้ความรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังวิ่งอยู่บนกองเลือด

พวกเขาเดินทางจนมาถึงสถานที่ที่มีหญ้าสีแดงเลือด มันเป็นสีแดงเกือบทั้งต้นและส่วนปลายเป็นสีดำ