0338-ลอบโจมตี

บทที่ 338 ลอบโจมตี

เฟลมมี่ได้สำลัก มันไอเอาก้างสองชิ้นได้หลุดออกมาจากปากของมัน

“แฮะๆ คือแบบนี้นะเกาเผิง เมื่อครู่ฉันผล็อยหลับไป พอตื่นขึ้นมาปลาก็เข้ามาในท้องของฉันแล้ว” เฟลมมี่พูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา

“ค่อยๆ กินนะ เดี๋ยวก็สำลักอีกหรอก” เกาเผิงเดินผ่านมันไป เขาเดินไปเก็บที่ตกปลา

เฟลมมี่ได้แต่เกาหัวแก่กๆ

‘เกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้เกาเผิงดูเป็นคนดีจัง?’

เฟลมมี่ได้หยิบปลาที่เหลือขึ้นมากิน มันกินไปมองเกาเผิง หากมันเป็นว่าเจ้านายรู้สึกโกรธมันจะรีบโยนปลาทิ้งทันที

ช่วงนี้เกาเผิงมีเรื่องให้ต้องคิดเยอะ ดังนั้นเขาจึงไม่อะไรกันมันมาก เขาวางคันเบ็ดลงบนชั้นอย่างช้าๆ

จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้เดินมาหาเกาเผิง

“หัวหน้าเกาครับ ชายคนนั้นยินดีจ่ายสองพันเครดิต เพื่อท้าประลองกับคุณครับ” เขากล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

เกาเผิงก็ตะลึงเช่นกัน เงินจำนวนนี้ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ที่แม้แต่คนรวยก็ไม่อาจมองข้ามได้เลย

หากเทียบกับแก่นคริสตัลสัตว์อสูร โดยคริสตัลสัตว์อสูรชนชั้นนักรบหนึ่งชิ้น มีราคาราวๆ หนึ่งร้อยเครดิตพันธมิตร ดังนั้นเขาน่าจะเอาเงินจำนวนนั้นซื้อของมาพัฒนาสัตว์อสูรของเขาจะดีกว่า