บทที่ 310 พายุทราย
ดัมมี่ดึงมือขวากลับ ตอนนี้พวกอสูรทรายได้สลายกลายเป็นเศษทรายที่กระจายไปทั่ว ทางด้านทีมนักล่าต้องอยู่ในความสับสนวุ่นวายกลับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นนี้
เกาเผิงมองพวกเขาอย่างเงียบๆ ก่อนที่จะหันหลังและเรียกเด็กๆ ให้เดินออกจากที่นี่อย่างเงียบๆ
“มีใครบางคนอยู่ด้านหลังของเนินทรายตรงนั้น” หนึ่งในสมาชิกทีม เหลือบไปแผ่นหลังของเกาเผิงที่กำลังเดินออกไป
“เขาต้องเป็นคนที่ช่วยพวกเราเมื่อกี้แน่ๆ” สมาชิกอาวุโสที่สุดกล่าว “พวกเราควรไปขอบคุณเขาไหม?”
“นั่นสิ แต่เขาเดินไปที่อื่นแล้ว ไม่รู้ว่าเขาอยากจะได้คำขอบคุณจากพวกเรารึเปล่านะ” สมาชิกหญิงคนหนึ่งได้กล่าว
“อะไรกัน นี่เธอสังเกตเห็นเขาตั้งนานแล้วเหรอ?” สามีของผู้หญิงได้พูดขึ้นมา “เราจำเป็นต้องขอบคุณผู้ที่ช่วยชีวิตเรา ไม่ว่าเขาจะต้องการหรือไม่ก็ตาม”
เมื่อกล่าวจบทีมนักล่าได้ปืนขึ้นมาที่เนินทรายลูกนั้น แต่ไม่มีวี่แววของเกาเผิงเลย บางคนได้มีท่าทีผิดหวังเล็กน้อย...
ไกลออกไป เกาเผิงกำลังเดินสำรวจทะเลทรายต้าหลี่ขณะคิดเรื่องวิธีจัดการพวกมัน
“มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าฉันมีสัตว์อสูรธาตุน้ำแข็งเดินทางมาพร้อมกับฉันด้วย” เกาเผิงพูดพึมพำออกมา
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com