0212 - ปณิธาน

บทที่ 212 ปณิธาน

หากเกาเผิงต้องการจะใช้ตัวตนเพื่อรังแกเฉียนเจียงหมิง เขาก็สามารถทำได้แต่เขาไม่ทำ มันไม่ใช่วิธีของเขา

‘ในเมื่ออยู่ดีๆ ไม่ชอบ ชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยนแบบนี้ อย่าหาว่าฉันใจร้ายละกัน’

ทางด้านเฉียนเจียงหมิงที่ได้เห็นท่าทางมั่นใจของเกาเผิง ทำให้เขาไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม แต่ถึงอย่างนั้นความโกรธในใจเขาได้ปะทุร้อนแรงดั่งภูเขาไฟ

เขาจ้องเกาเผิงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

‘แกไม่มีสิทธิ์มาทำกับชั้นแบบนี้ อย่าให้ฉันรอดออกไปได้ละกัน ฉันจะอัดแก ให้แกเสียใจที่ได้เกิดมา’

เมื่อความโกรธค่อยๆ เบาลง สติก็เพิ่มมากขึ้น ถึงแม้เขาจะมาจากตระกูลที่ทรงอิทธิพลแต่มันก็อยู่ที่เจียงหนานไม่ใช่ที่หยูโจว ต้องใช้เวลาสักพักถึงจะทำอะไรได้ เมื่อคิดได้แบบนี้ทำให้เฉียนเจียงหมิงค่อยๆ สงบลง

‘หากจะจัดการกับเขาก็ต้องใช้อิทธิพลในพื้นที่’

เฉียนเจียงหมิงหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา ก่อนจะมองไปที่เกาเผิง

“แก...”

“พูดอะไร รีบๆ โทรได้แล้ว” เกาเผิงยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมกับเพิ่มแรงเหยียบไปที่หน้าอกของเขามากขึ้น จนทำให้เฉียนเจียงหมิงสำลักกับแรงกดและไอออกมา

เฉียนเจียงหมิงอ้าปากกว้างพร้อมตะโกนด้วยความโกรธ