ANG SUMPA

Singdilim ng kalangitan ang ekspresyon ng kanilang mga mukha

Tila ba ang bawat isa sa kanila ay kinakapos ng hininga

Walang makapagsalita, barado ang mga lalamunan, at putol ang mga dila

Ang pananatili sa lugar na ito ay walang kaibahan sa pakikipagpatintero kay kamatayan,

Parang paghalik sa labi ng baril at ang bala'y handang tumagos sa kanilang pawis na mga bumbunan,

O kagaya ng isang kutsilyong diretsong nakatapat sa kanilang mga dibdib,

Kayang manaksak nang matulin,

Handang pumaslang anumang segundo nito naisin

Pagtakbo ang tanging magagawa nila

Kahit pa ang isa sa kanilang mga paa'y nakaposas na

Ang buhay ay isang laro,

Kaya galingan niyo, ang sinumang madaraig ay talo

Marapat lamang na matulin ang yabag ng mga paa ninyo

Tumakbo kayo kasama ang marurumi niyong mga sikreto

Kilala niya ang bawat isa

Hindi mo na kailangang yumuko pa

Matagal siyang naghanda,

At ngayo'y nasa likuran mo na sila

Huwag kayong lilingon o madarapa

Dahil sa oras na mangyari 'yon,

Nasisiguro kong katawan niyo sa alabok ay ibabaon.

---

Isinumpa ka na, ang sinumang hindi handa ay maaari pang umurong. Hindi pa tuluyang nakapulupot sa 'yo ang kadenang hawak nila.

Isarado mo na ang libro.

At magdasal ka na.

Huwag mo akong sisisihin kapag may biglang humawak ng iyong kaliwang paa.

Dahil binalaan kita.

++ a fiction.