Chapter 6

This story might contain inexactitudes and typographical errors and please excuse any grammatical mistakes. I fully understand that I'm still working in progress, I value and respect any of your feedbacks. Thank you so much!

Enjoy ♥︎

"You're one of us!" He shouted.

Lumuwag ang pagkakahawak ni Cole sa braso ng lalaki dahilan para makatakbo siya ng mabilis. May suot rin itong itim na sumbrero at mask kung kaya't hindi namin masuri ang itsura nito.

On the other hand, Cole was still unable to move. Tila iniisip nitong maigi ang nangyari.

If I'm one of them, does that mean...

"No, he's not the guy I saw." He held his face and frustration was written on it. He's a detective. Paniguradong matalas ang memorya niya.

I tilted my head to the direction where he ran. Madilim ang parteng iyon at tila walang magnanais pumunta. Pumikit ako ng marahan bago siya tapunan ulit ng tingin.

"I'll follow him," I muttered.

Dumilim ang mukha nito na parang hindi nagustuhan ang sinabi ko. "No, don't you dare, Skye." He looked away, "let's go."

Isang beses pa akong lumingon sa likod bago siya sundan. Pumasok na ako sa sasakyan nito dahil malapit ng mag alasnuwebe, kailangan ko ng magtungo sa café.

"Babalitaan na lang kita, ingat." The last word he said was just a whisper.

I nodded before leaving him. It took me fifteen minutes until I got to the café. Naabutan ko si Mara at Suzy na naghihintay sa tapat.

"Sorry I'm late! By the way, I gave you an extra key, right?" Usal ko pagkatapos maiparada ang kotse sa harap.

Kinamot ni Suzy ang sariling noo "E-eh opo, kaso nalimutan ko rin dalhin."

I chuckled a little "Don't forget it next time, magiging abala na ako sa mga susunod na araw. Kaya kayo na muna ang bahala dito."

Dapat ay papasok na ako sa loob nang magsalita ulit si Suzy, naka-yuko ito tila nag-aalangan pa. "Baka pwede pong kumasundo kayo ng bagong serbidor, madalas po kasi kapag madaming customer nahihirapan kami." Aniya.

Maganda ang gusto nitong mangyari, baka nga nahihirapan talaga sila. Hindi naman ganoon kaliitan ang café saka balak ko ring dagdagan ang mga pagkain upang mas marami ang pagpipilian ng mga tao. Hindi sapat ang mga tsaa, kape at panghimagas lang.

Tumango ako "Sure, mag-paskil na kayo sa harap. Magdadagdag rin ako ng mga bagong putahe kaya mas kinakailangan natin ng maraming serbidor." Dagdag kong sabi.

Sabay silang tumango. May ngiti sa labi nito na para bang natuwa sa balita. May nakausap na rin akong mga taga-luto kaya hindi na kami mahihirapan pa.

Time has gone so fast, everything was calm and steady. Mabuti na lang talaga wala ng gumugulo samin ngunit hindi dapat ako magpakampante. Nandiyan lang siya panigurado sa tabi-tabi, nagmamasid.

"Mas dumami po ang customer natin, ma'am!" Balita sakin ni Suzy.

Napansin ko rin iyon, maganda nga ang desisyon na ginawa ko. Natigil naman ako sa ginagawa nang makarinig ng hiyawan sa kabilang mesa.

"Pwede po bang magpa-picture?!" It was a high school student, nakapang-uniporme pa ito.

I narrowed my eyes when I saw one of my waiters. Hindi maitatago ang kakisigan nito, isa na rin 'yon sa dahilan kung bakit dumami ang mga kabataan naming costumer. Panay ang hiyawan nito sa tuwing siya ang mag hahain.

Hindi ako natutuwa sa kabilang banda dahil nagugulo pati ang ibang kumakain, tila naiirita na ito sa ingay at tiliian. Kahit ako man ay maiinis ng sobra sa mga ito.

I stood in between them trying to calm the atmosphere, I slightly gulped when it worked. Tinapunan ko siya ng tingin. He's Ares—Ares Rivera.

"Come with me," I muttered.

Medyo nakayuko ang mukha nito habang pinaglalarauan ang sariling daliri.

We faced each other "M-may nagawa po ba akong mali?" He looked nervous.

I sighed "Pwede mo ba silang pagsabihan? Hindi naman makikinig ang mga 'yon kapag ako ang sumuway." I stated a fact.

Ares is two years older than me but he looks naive, though. Mabuti na lang at sanay ito sa mga gawain.

He nodded "O-opo! Naiilang na nga po ako sa kanila." Aniya sabay iwas ng tingin.

I patted his shoulder "Know your rights."

Baka hindi na niya napapansin na nababastos na siya ng mga ito. I experienced it, hindi nakakatuwa dahil sadya man o hindi sadya nahahawakan talaga ang ibang bahagi ng katawan mo dahil sa sobrang paghanga nila.

I took my cellphone out of my sling bag when I felt the vibration of it.

[Can we meet?] It was from Cole.

[May mga inaasikaso pa ako, eh.] I replied it was the truth. Maraming pa ring mga emails na dapat ko sagutin.

[O-oh, ako na lang ang pupunta diyan." Lumamlam ang boses nito saka binaba ang tawag.

Pwede naman niyang ipagpabukas na lang, baka marami rin siyang ginagawa.

Minutes turned into hours but still no figure of him. Malapit ng magsarado ang shop kaya baka hindi ko na siya maasikaso.

Habang may bitbit na bag lumabas ako saka sinarado ang café. Nakita ko naman si Ares na nakasandal sa pader.

"Hey, anong ginagawa mo diyan?" Aniko saka siya tinignan.

"A-ahm, can I get my advance payment? Nagkaroon po kasi ng problema sa bahay." Nag-iwas ito ng tingin, there's a hint of uneasiness in his eyes.

I tucked a lock of hair behind my ear. Humaharang ito sa mukha ko.

"Sige, saglit lang," Binuksan ko ang bag na nakasukbit sa braso ko saka inabot sa kaniya ang perang papel.

He's shaking a bit, mahiyain talaga ito. "S-salamat po!"

I squinted my eyes. Sinuri ko ang postura nito. May tsansa siya para maging isang modelo. Kapag nahasa pa 'to baka pag-agawan siya sa hinaharap. He just needs to boost his self-confidence.

"Do you want to be a model?" I asked, half shouting. Malayo na ang distansiya namin.

Natigilan ito sa kinatatayuan ngunit dumiretso rin sa paglalakad, hindi niya ba ako narinig?

"Pag-isipan mo! You have a bright future ahead!" I shouted hoping he listened to it.

"A model, huh?" Cole raised his brows.

Hindi ko napansin na nakikinig pala siya sa usapan namin.

"Yes, he has potential," umakto akong hindi nagulat sa biglaan niyang pagsulpot.

"Ako ba wala?" He asked, smirking.

Sinamaan ko ito ng tingin "Wala!"

"Eh, sa'yo?" Nakaguhit pa rin ang mapaglarong ngisi sa mukha niya.

I tried my best to remain my unconcerned face, thankfully it worked. I think.

"W-wala rin!" Bulyaw ko.

He smiled. "Final na? Walang bawian?"

"Bakit ba ang kulit mo? Ano ba ang pinunta mo dito?" I avoided his deep gaze. Naglakad ako palapit sa kotse ko nang magsalita nanaman siya.

"The car was stolen by the man who comes after you," mukhang sigurado pa ito sa sigurado.

I chuckled, a stalker and the guy that would kill me. But I'll change it as much as I can. Binigyan ako ng pagkakataon para baguhin ang nakaraan, hindi ko dapat ito sayangin.

"And—"

Matagal itong tumigil bago muling nagsalita.

"Ano?" I asked.

"That man is your new waiter." I wheezed in astonishment.