Duel

"By now, alam na siguro ninyong lahat na hindi na ninyo pagmamay-ari ang inyong mga sarili. You gave these up the moment you signed up in the facility. You are all properties of the Above, sworn to abide by the code of the organization," ang maawtoridad na pahayag ng magistrate habang nagpalakad-lakad sa aming harapan.

We were led to the 'battlefield' when the grandfather's clock tick at eight am. It is a place outside the facility where real scenarios of every possible encounter is simulated. Open area ang isang ektaryang lupain na kinatitirikan ng iba't-ibang istruktura specifically made and formed to mimic that of a real fight which is just adjacent to the facility. Next to the large clearing is the thick wild forests where most of the 'slaughtering' happens. The place could have been majestic. A vast land on the cliff overlooking the roaring sea below. On top of the land sits the ten-storey facility. You can only access the private island through a chopper or any air craft. The place could pass for a paradise except that it is actually made to house killers. Cold-blooded hunters who act like robots to somewhat tame their hunger for preys into submission.

"Today, we've decided to change the game plan. Instead of the usual set-up kung saan maglalaban-laban kayo to up your ranking as members of Advance Class and show your skills for our evaluation, ngayon iba na ang mangyayari," pagpapatuloy nito.

Nakatanghod lang kami sa kaniya habang tuwid na tuwid ang pagkakatayo. Nasa harap ang tingin at dalawang metro ang layo sa isa't isa. Sampu kaming lahat na nakapasok sa Advanced Class. Mula sa isandaang neophytes, maglalaban ang bawat isa para makapasok sa 10 holy slots ng Advance Class. Ang brawl na ginaganap sa bawat ika-11 araw ng buwan ang magtatakda kung tataas ba ang ranking mo para makapasok. Automatic namang mapapasok ka kung napatay mo ang isa sa mga miyembro sa isang labanan sa brawl. Para sa isang neophyte, pinakaaasam ang mag-qualify as a member dahil dito kumukuha ng mga full-fledged assassins ang Above na magdadala ng kanilang marka.

Inililipad ng hangin ang aming buhok. Kakaiba ang lamig. Nagbabadya ng masamang panahon. Mukhang uulan base na rin sa namumuong maiitim na ulap sa kalangitan.

"The world patterns are gradually changing. The shift of focus of power is slowly but surely blowing towards our side of the globe. The West is beginning to mobilize its army to augment the radicalization. We cannot afford another loss." He stopped for a while and eyed us with scrutiny. "The Above proclaims the abolition of a certain policy. You can now kill your sparring partner."

Kulang ang sabihing nabigla ako sa kaniyang proklamasyon. Tinitigan ko ang magistrate na may kakaibang kislap ang mga mata.

Kung sa brawl ay puwedeng magpatayan, iba ang sitwasyon sa kada session namin sa Advance Class. Bilang sampu lang kami, hindi pwedeng malagasan ang aming bilang unless may mamamatay during the brawl pero mapapalitan rin lang naman ng kung sinong makakapatay. In short, dapat mapanatili ang aming numero. Walang labis, walang kulang. We are next in line after the deployed ones called the 'bearers' of the mark. Hindi convenient para sa Taas kung mababawasan kami. So what's with the new rule?

"Kung sino ang nasa tabi niyo ang makakalaban niyo ngayon. Use the resources available in the environment. Apply what you have learned in the facility. You have until midnight to present five dead bodies in this same spot."

Naramdaman ko ang tensiyon na namumuo sa kapwa ko neophytes. Hmmm... This would be interesting. Tiningnan ko ang katabi ko. Wala rin itong kaemo-emosyon. Nakatingin lang ito sa magistrate at blangko ang mga mata. Naghihintay sa pinakaaabangang hudyat.

"At the count of three. 1,2,3, commence! Fight!"

Nagsimula na ang rambulan. Dinaluhong kaagad ng isang neophyte ang isa. Nagpang-abot ang dalawa sa damuhan at nagpagulung-gulong. Nakawala naman ang isa at tumakbo patungo sa kakahuyan na hinabol din ng isa pa. What a sight.

"Hays, sayang." Nilingon ko ang nagsalita at nakita si N89 na nakasunod ang tingin sa mga neophytes na naghahabulan.

"Walang challenge ito. Ang hina ng kalaban ko. Wala na ngang utak, wala pang build ang katawan." Napalatak ito. "Akalain mo iyon, pagsasayangin pa niya ako ng oras para habulin siya? Sorry, hindi ko ugaling maghabol ng tao. Pero mas lalong ayaw ko namang ako ang hinahabol no." Tumingin siya sa akin at sumimangot. "Huy, magsalita ka naman. Kanina pa ako dada ng dada tas tingin lang ang reply mo?"

Hindi ako kumibo at nagbaling ng tingin sa aking magiging kalaban. Nakaupo na ito sa lupa at nakatitig sa mga langgam na gumagapang.

"Hey Ice Queen, disappointed ako sa iyo," nilingon ko uli ang nagsalitang si N89.

"Tao ka ba talaga? Bakit 'di man lang kita nakitang ngumiti o tumawa o magalit? Hindi ka naman ganiyan noong una. Remember the first time we met? Kahit sa mga laban mo, ang composed mo pa rin. Bakit kaya? Curious kasi talaga ako e." Lumabi pa ito.

Tinitigan ko lang siya.

"At 'di ka rin masyadong nagsasalita. Mapapanisan ako ng laway sa iyo." Tinapik niya ang aking balikat at nginisian ako. "Mauna na ako. May kakatayin pa akong daga e. Bitin kasi iyong laban ko sa brawl. Oh, before I forgot. Sayang at 'di tayo ang nagkatabi no? Gusto talaga kitang matikman e. Hihihi." Inilabas nito ang dila at nilawayan ang mga labi pagkatapos ay paimbay-imbay na pumasok na rin sa kakahuyan. Naiwan akong nakatitig lang sa kaniyang likod.

"So paano natin tatapusin ito?" tanong ng aking kalaban. "Sorry, 'di ako nakapagpakilala. I'm N3."

Tumango ako at umupo katabi siya.

"Gusto mo rin ba sa kakahuyan?" tanong ko. "Lahat kasi sila doon ang punta kaya baka gusto mo rin."

Nagkibit ito ng balikat at parang pagod na pagod na sumagot. "Pwede na rin. Pero babalaan kita ha. Advantage ko ang forest. Gamay ko na ang loob niyan dahil naging red guard muna ako bago naging neophyte kaya 'wag ka nang umasang may tsansa ka sa akin." Wala ni halong pagmamayabang ang tinig nito. Just stating facts.

"Don't underestimate me," I just said coldly.

"No one is underestimating anyone. In fact, edge pa nga iyon sa iyo ang sinabi ko. Makakagawa ka ng plano. Makakapag-strategize ka pa," he rebutted flatly.

I looked at him and studied his demeanor. His eyes are always moving but never once did it glance my way. The veins of his clasped hands are protruding. It's not easy to spot what's happening unless you have a trained eye. He's just an unlucky guy because I'm an ace in the department.

"Brave for you to think you can hide the tremors in your hands from me for you to appear calm." I marveled at how he readily changed his face expression from grim into nonchalance. I stood up.

"May the best of us come out of the forest alive."

"Akala ko ba hindi ka nagsasalita? Bat ang daldal mo yata ngayon?"

Nahinto ako sa aktong pagtalikod dahil sa kaniyang katanungan.

"I just have this habit of talking to my future victim. You know, I want to look at them closely to remember their faces. Didn't you know the best memorabilia of the likes of us are the expressions from our preys? Maybe it stemmed from the fact that we are not permitted to show emotions that's why we want to suck whatever feelings we could gather. Even if it's not ours to begin with and are only manifested because of our doing. Nonetheless, it gives me satisfaction," mahaba kong paliwanag.

I saw him smile for the first time. The smug one.

"'Wag kang patawa. Ikaw lang ata dito sa atin ang wala pang napapatay. All nine of us are here because we were able to kill the neophytes who once hold these positions. And about what you saw earlier, don't interpret it as mere fear of you. Don't make me laugh. Top 10 ka lang. Kung sa class ranking pa iyan, sumabit ka lang. Matuto kang gumalang sa nakahihigit sa iyo." Nauna na itong tumayo at naglakad patungo sa gubat. Sumunod na rin ako sa kaniya at umagapay sa paglalakad.

Nakasalubong pa namin ang rank 1 na si N100 na hila-hila sa kaliwang kamay ang paa ng isang neophyte. Dilat pa ang mata ng biktima at warak ang dibdib. Nakalabas din ang iba pang mga laman-loob. Stones. Sharp stones ang ginamit sa pagpatay. Kita pa ang mumunting puting piraso ng bato na dumikit sa bituka. Nababasa na rin ang damuhan ng dugo mula sa katawan nito.

"Impressive N100. As always, you lived up to the expectation. Halos wala pang isang oras pero tapos ka na," ang bati ni N3 dito.

Huminto si N100 at tiningnan kami. He smiled mischievously and I was left in a trance. Perfect. He is the embodiment of a perfected neophyte in the facility. Cold. Calculating. A monster.

Napakamot ito sa ulo and sported that boyish smile again. "Tsamba lang. Hindi ko naman akalaing ganoon lang pala kadali bumigay itong rank 2 natin. Akala ko talaga mahihirapan ako. Nilabas ko lang ang trump card e sumakay kaagad. Ayun, na-distract tuloy. One blow lang and kaboom! Buti naman talaga dahil wala ako sa mood ngayon. Iba rin talaga ang epekto ng turok sa akin. I felt so hot-headed lately." Tumawa ito. "Ang tabil talaga ng dila ko. Pasensiya na." Nag-peace sign ito. "O, kayo pala ni N18 ang magkalaban e. Ingat ka diyan pare. Balita ko mala-alamid iyan." Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa aming dalawa. "But I will bet on you N3. I saw how you do the work." Tumuon pa muna ang mga mata niya sa akin bago pasipul-sipol na nagpatuloy na uli sa paglalakad at paghila sa bangkay.

I heard N3 laughed beside me. "Narinig mo iyon? Even our topnotcher thinks the same. I'll win this round. It's a pity that you'll never get to see me be marked 'cause you'll be cold cuts by then." he laughed again and hovered his eyes around my body.

"Magsalita ka nga diyan. Kanina ang dami mong sinabi pero ngayong malapit na tayo sa totoong laban ay biglang umurong iyang dila mo," he urged me.

"I thought you're different."

"Different?"

"Yes, napakaseryoso mo kanina habang nasa harap natin ang magistrate. I didn't even sense any reaction from you when he revealed the new rule. At nung kinausap ako ni N89 ay wala ka ring reaksiyon. Pero ngayon, iba na naman ang atake mo." Hinarap ko siya at tinitigan. "Care to tell me why the Above decided to recruit a mentally incapable neophyte?"

He looked surprised for a moment before breaking up into another laughter. He clapped his hands. "Impressive as always N18. Well, what more could I expect from the oldest member of Advance Class of this generation? The best ka talaga. Alam mo bang si N89 lang ang nagawang basahin ako? Bakit kaya? Dahil ba sabay kayong dumating dito? I really wonder why." Sinapo ng kamay nito ang pisngi at naglaro na naman ang nakakalokong ngiti sa mga labi. "Know what, ang cute mo pala." His eyes became dark with desire while his stare started to travel down my body. "Madali naman akong pakiusapan. Before tayo maglaro ng cat and mouse, bakit hindi muna tayo maglaro ng apoy? Kahit iyon man lang ang regalo ko sa iyo bago ka sunduin ng demonyo. At least, na-experience mo ang langit."

"Ilan kayo?" I dismissed his suggestion.

Napamata ito sa akin. "What do you mean?"

"Ilan kayo sa loob mo? Ilan ang alter ego mo?"

"It doesn't matter kung ilan man kami dito. Honestly, I don't even know kung ano ang definite number. Pero sino ba ang may pakialam kung nagkakaisa naman kaming lahat na kailangan kang patahimikin ngayon." Ngumisi ito. "Pero mas malakas ata ang urge nung manyakis kong pagkatao. Like N89, I want to to taste you. But in a more different and carnal way." Ang dating malumanay at kalmadong awra ay biglang napalitan ng bangis. His expression transformed into a face of a man in need of a sexual release.

He stepped forward and touched my face down to my neck to my breast and going to my crotch area. Pero bago pa man makarating ang kamay nito sa pakay ay tinuhod ko na siya sa pinasensitibong parte ng isang lalaki. He swiftly stepped back dodging the attack which gave me a chance to give him a jab on the face. A decent amount of blood gushed out from his nose.

"Whew, that was hard." He clicked his tongue while looking at his hand with blood. "Iyan ang gusto ko sa babae, pinapahiran pa 'ko. Lumalaban."

And then he charged at me. Ang reflex action ko agad ay tumakbo patungo sa gubat which I did. I have no chance at him kung wala akong sandata. Nasa clearing pa kami kaya limited lang ang maaabot ng aking kamay. Magaling sa close combat at hand to hand combat si N3. I've seen him 'do his work'. He can easily topple me down with his strength.

I doubled up my speed and slowed my breathing. This is to lessen my heart rate. Lumingon ako bahagya para malaman lang na halos maaabutan na niya ako. He's laughing like a lunatic. Ano pa ba ang maaasahan ko mula sa taong galing ng asylum?

Sa wakas narating ko na ang forest. Pinili ko ang lugar kung saan may maraming baging. I could use it. Huminto ako sa pagtakbo and came face to face with N3.

Walang sabi-sabing agad itong umatake. He grabbed my hair with one hand while the other punched my stomach. Animo mapupugto ang aking hininga sa sakit na nararamdaman. Napangiwi ako ng tadyakan niya ng maraming beses ang aking hita. Hindi ko ininda ang sakit at nag-concentrate sa counterattack. My hands are free. I numbed my sensors to stop the pain and channel my energy to my fingers. I relaxed my hands before going on full swing. I then released a hand combination which targets his heart. Nabitiwan niya ako at napaatras. Sumuka ito ng dugo.

"I may not have killed any human being yet but that doesn't mean I can't. You may have the honor of being the first on the list," I taunted him.

"I don't really like blood you know. I prefer bleeding my victims from the inside," he said and wiped the blood from his mouth using his hands.

That explains why he prefers to bruise me.

Napatingala ako sa langit nang biglang dumilim. The sun has set. It looks dramatic when the parting rays of the sun slowly run across our faces. The combination of orange and yellow hues reflected our cold eyes before disappearing in the horizon. The wind blew and the leaves scattered. The vines danced to the tune of the earth. I felt the cold wind brushed my sides.

I squinted my eyes when I can't sense him anymore. His presence vanished at the instant the lighting strike.

Marahan akong kumilos at nagtago sa likod ng isang puno. Pinakiramdaman ko ang paligid, searching for even the slightest change of vibration in the air that would tell me his coordinates.

"Bulaga!" Ayun si N3 sa itaas mismo ng aking punong pinagtataguan. Nakabaliktad ito at ulo lang ang nakababa. Nakangisi na naman. His lower body is hugging the branches of the tree. "I told you already, the forest is my haven. You don't stand a chance on me here. Maling-mali na dito pa tayo naglaban." And then he vanished again along with the sounds of the thunder.

He's bright. I must give that to him. He uses the forest to his own advantage. He can easily blend through the bushes. Concealment. Assassin 101. Blend with the surroundings and let it play according to your palate.

"I hate it when I get hunted," I mumbled under my breath and proceeded to do what I should have done earlier. Kumuha ako ng isang mataas na tuyong kahoy at sinimulang bulabugin ang katahimikan ng batang gabi. Hinampas ko ang lahat ng aking madaanan. Mapadamo, kahoy, ligaw na hayop. The concealment policy operates with the principle of order. Destroy it and what you're looking for will be revealed. It's losing the balance using the outside force.

May nahagip ang aking mata na paggalaw sa taas ng isang puno. Mabilis ko itong inakyat at hinila si N3 para sabay kaming mahulog pababa. His body crushed beneath mine. Mabilis kaming bumangon at naglaban uli. Suntok sa suntok. Sipa sa sipa. We engaged and then reluctantly released each other for another bout. May galaw siyang hindi ko nahulaan kaya nakulong niya ako sa mga bisig niya. Nakatalikod ako sa kaniya habang sinasakal ng kaniyang braso ang aking leeg. Naramdaman ko ang marahas niyang pagsinghot sa aking buhok at paghalik sa likod ng aking leeg.

"Hmmm, ang bango mo."

I stayed still and caught my breath. After a moment of letting him kiss my neck and rubbing his hardness on my back, I moved backward just enough to crouch down and use his weight against himself. I rolled over and pinned him down, reached for the vines on my pocket and used it to strangle him.

The more I pulled it tighter, the more his eyes bulge. He choked and his tears swelled.

Tinuhod niya ako but I was prepared. Naiwasan ko siya at walang pangingiming tinuhod siya ng malakas. Napagibik ito at nangisay ng kaunti. I smiled inside.

So this is what it felt to have a prey on the verge of dying. The feeling is beyond description. I felt so powerful knowing his life hangs on me. I studied his face. He is looking at me with those cold eyes again filled with tears. But I want more. I want to see him beg. I want him to accept defeat but I saw nothing. Rage consumed me and I snapped.

Aabutin ko na lang sana ang bato sa unahan nang sumigid ang kirot sa aking ulo. Nabitawan ko ang pagkakahawak sa baging at sinapo ang ulo.

"Ahhhhh!" I screamed. Napauklo ako sa sakit na nararamdaman. Parang sinusunog ang aking ulo. Napahiga ako sa lupa at naipikit ang mata.

Nang mula sa kung saan ay may kumubabaw sa akin.

"You feel it right? The indescribable pain. It will cripple you now kaya wala ka nang kawala sa akin." He hurriedly unzip his pants and pulled it down. He tore my top and brassiere and rammed his face on my boobs. Itinaas niya ang aking mga kamay sa ulunan gamit ang isang kamay habang ang isa ay abala sa paghubad ng aking pantalon.

Wala na akong lakas na pigilan siya dahil sa kakaibang kirot na umaalipin sa akin. Para akong pinaliguan ng gasolina at sinilaban.

"Ahhhhhh!" sigaw ko pa.

"Ganiyan! Umungol ka. Masarap 'di ba? Ako muna ang magpapakasasa sa iyo bago ang mga bulate."

Hindi ko na siya pinansin at hinayaan na lang. Dinidilaan na nito ang aking tiyan kaya nabitawan niya ang aking mga kamay. The pain is subsiding. Nangapa ako sa aking ibabaw ng kahit anong pwedeng armas. Suwerte at may maliit na kahoy. Dinampot ko kaagad ito sabay tarak sa kaniyang mata. I reversed our position and I'm now on top of him in a straddle. Kinuha ko ang aking trusted na tasang kahoy sa strap sa 'king hita at iniunday sa isa pa niyang mata at hinugot uli. Bumulwak ang dugo. He screamed and squirmed but I held him in place.

Itinaas ko uli ang kahoy kasabay ng pagpatak ng ulan. The sharp point of it glinted in reflection with the series if lightning.

"Ciao, N3," I hissed. Sasaksakin ko na sana siya pero imbes na ang sandata ko ang makitang tumarak sa kaniyang ulo ay iba ang naglagos dito.

"I won't let you have your first kill here in this venue. That is so unelegant," sabi ng isang tinig mula sa kadiliman.