01

Can you start again

Chapter 01

@มหาวิทยาลัยดีซียู

"ลิส วันนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารกันนะ เดี๋ยวมีเรียนบ่ายกลัวไปกินข้างนอกแล้วกลับมาไม่ทัน"

เสียงเรียกของ มะปราง เรียกฉันขณะที่เรากำลังเก็บของเพื่อที่จะเตรียมตัวไปทานอาหารกลางวัน

ปกติพวกเราชอบไปกินข้าวกลางวันด้านนอกมหาลัยมากกว่า เพราะในมหาลัยมันค่อนข้างอึดอัด

"อื้มเอาสิ แล้วพวกปลื้มกับกลุ่มของวินไปด้วยไหม"

"พวกมันน่าจะไปนะ ทักถามพวกมันก่อน"

ที่ต้องถามเพราะว่าเทอมนี้เราลงเรียนช้า เลยทำให้ได้เรียนคนละเซค ฉันกับมะปรางได้เรียนห้องเดียวกัน ส่วนพวกปลื้มกับกลุ่มวินและพวกเพื่อนเขาเรียนอีกห้อง เดี๋ยวนี้เขาจำกัดคลาสละไม่เกินสามสิบคน เพื่อที่ว่าอาจารย์จะสอนนักศึกษาได้ง่ายและทั่วถึงมากขึ้น

"โอเค มันบอกเดี๋ยวไปรอโรงอาหารมันกำลังลงไปกัน"

"เราก็รีบไปเถอะ นี่อีกครึ่งชั่วโมงจะเที่ยงแล้วเดี๋ยวคนเยอะ"

ตั้งแต่เรียนมานี่เข้าปีที่สองแล้วฉันกับพวกเพื่อนๆ นี่เดินเข้าโรงอาหารนับครั้งได้เลย

"ลิสกินไรปลื้มถาม มันจะสั่งไว้ให้"

"เอาเตี๋ยวน้ำตกไม่ใส่กระเทียม"

พอบอกเมนูเพื่อนเสร็จเราสองคนก็พากันเดินลงมายังโรงอาหาร ที่นี่เป็นมหาวิทยาลัยเอกชน อีกทั้งยังมีนักเรียนต่างชาติมาเรียนแลกเปลี่ยนเพิ่มด้วย ทำให้มหาลัยที่นี่ขึ้นชื่อในเรื่องของภาษา

แต่ที่ฉันเลือกเรียนที่นี่เพราะมันใกล้บ้านที่สุดแล้ว

"ฮายชะนี มาค่ะรีบเดินมาก๋วยเตี๋ยวอืดหมดแล้ว"

"เวอร์ค่ะนังปลื้ม เดินลงมาไม่ถึงห้านาที"

ฉันตอบกลับเพื่อนผู้ชายที่ออกสาวไปแบบนั้น ฉัน มะปราง ปลื้ม เจอกันตอนรับน้องช่วงปีหนึ่ง ฉันมาเรียนที่นี่แบบไม่มีเพื่อนเลยสักคน เน้นมาทำความรู้จักเอาดาบหน้า

ส่วน วิน วาย นที สิงหา วินกับวายเนี่ยเห็นว่าเป็นแฝดกัน แล้วก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนมอปลายกับสิงหาแล้วก็นทีด้วย สี่คนนี้มีฉายาที่อาจารย์ตั้งให้ว่าแก๊ง F4 มันก็เหมาะกับพวกมันจริงๆ พวกเราเจอกันตอนเข้ามาเรียนในห้องวันแรก นับว่าโชคดีมากที่มาเจอกลุ่มนี้ ไม่อย่างนั้นฉันกับมะปรางแล้วก็ยัยปลื้มตายแน่

ย้อนไปช่วงเปิดเทอมปี 1

"เอาล่ะมากันครบแล้วนะทีนี้ก็จับกลุ่ม กลุ่มละ7-8 คน เราจะเรียนเป็นกลุ่มแบบนี้ไปยันจบเทอม"

"เฮ้ยแกเอาไงดีวะ เรามีกันสามคนเองเนี่ย"

ปลื้มเอ่ยออกมาด้วยท่าทีที่ร้อนรน มันก็จริงที่ว่าเราสามคนไม่รู้จักใครเลย อีกอย่างก็อยากอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย

"มึงกลุ่มนั้นขาดสองคน อีกสองกลุ่มขาดคนนึงเอาไง ต้องแยกกันเหรอ"

"ไม่เอาไม่อยากแยกเลยอะ"

ฉันพูดพร้อมกับทำหน้าตาน่าสงสาร ใช่สิใครมันจะไปอยากแยกล่ะ แต่ถ้าจะให้อยู่กันแค่สามคนก็ไม่ได้ไหมอะ เสียเปรียบกลุ่มอื่น

แกร๊ก!!

เสียงเปิดประตูทำให้คนในห้องหันไปสนใจตรงบุคคลที่พึ่งเข้ามาใหม่

"อ่าว ไอพวก F4 เข้ามาแล้วก็มาจับกลุ่มกับเพื่อนเลยกลุ่มละ 7-8 คน เอาล่ะกลุ่มไหนขาดคน ถ้าขาดก็เอาหนุ่มพวกนี้เข้ากลุ่มด้วยล่ะ"

"กลุ่มหนูค่ะอาจารย์ขาด 4 คนพอดี"

ฉันที่เห็นผู้ชาย 4คน เดินเข้ามาใหม่ก็ไม่วายยกมือทันที เพราะไม่ว่ายังไงก็จะไม่แยกกลุ่มแน่ๆ

"อ่ะ แก๊ง F4 ไปจับกลุ่มกับเพื่อนไป"

พวกนั้นเดินเข้ามาที่โต๊ะแล้วก็เอ่ยทักทายกับพวกเราทันที ซึ่งพวกนี้แตกต่างจากลุคภายนอกที่ดูขรึมๆ

"อ่ะชะนี มัวแต่เหม่อ ไม่มานั่งสักที"

เสียงเรียกของปลื้มทำเอาฉันตื่นจากความคิด แต่ก็นั่นแหละพวกเราทั้ง 7 คน เลยสนิทกันมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าบางวิชาจะต้องแยกกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ด้วยกันตลอด

"เออนี่กะเทย วันนี้เที่ยวผับหน่อยปะ"

เสียงของวายพูดขึ้นตอนที่พวกเรานั่งอยู่ที่โต๊ะ

"อีวายตบปากตามอายุ ว่าใครกะเทย"

เป็นปลื้มที่พูดต่อ สองคนนี้มันชอบแหย่กันแบบนี้ประจำ

"ฮ่าๆ ว่าไงสนใจไปผับพี่ชายไอสิงหาหน่อยไหม อย่าคิดจะปฏิเสธเลยเพราะฟรี"

"อีวาย ถึงไม่ฟรีฉันก็จะไป นานๆ ทีฉันจะได้ไปเจอพี่เสือ ฉันไม่พลาดหรอกย่ะ"

พี่เสือที่ปลื้มว่าเป็นพี่ชายของสิงหา พี่ชายของสิงหาก็เรียนที่นี่เหมือนกันแต่คนละคณะ พี่เสือเรียนวิศวะ

"สรุปไป?"

"ไปสิยะ ยัยลิสกับมะปรางด้วย"

"ถามฉันยังตุ๊ด"

"หรือจะไม่ไป? เด็กวิศวะคงแน่นผับเลยนะเนี่ย เฮ้อเสียดายจังมะปรางไม่ไป"

"ใครบอกจะไม่ไปมิทราบ ฉันเคยพลาดเหรอนังปลื้ม"

"ฮ่าๆ"

ฉันได้แต่หัวเราะให้กับเพื่อนทั้งสองคน เอาจริงๆ ฉันก็เบื่อๆ อยากไปดื่มพักสมองอยู่พอดี ทำไมนะเหรอ ก็พึ่งอกหักมานะสิ

ไอแวนแฟนเก่าฉัน ตามจีบฉันมาสามปีแต่พอฉันคบด้วยแค่สามเดือนมันกลับแอบมีกิ๊กซะได้ ฉันล่ะเกลียดพวกคนเจ้าชู้จริงๆ