Pagkatapos (22)

Huminto si Xu Jiamu sa harapan ni Song Xiangsi, at bigla, hinawakan niya ang

baba nito para tumingin ito ng diretso sa kanyang mga mata. "Papayag ka sa

kahit ano?"

Bukod sa nanlilisik nitong mga mata, ramdam din sa boses nito ang matinding

galit.

Ito ang Xu Jiamu na kilala ni Song Xiangsi, at ngayong muli niyang nakita ang

nakakatakot nitong personalidad, halos hindi siya makapagsalita sa sobrang

takot, pero para kay Little Red Bean handa siyanggawin ang lahat, kaya pinilit

niyang kumalma at tumungo.

Pero imbes na bitawan, lalo lang hinigpitan ni Xu Jiamu ang pagkakawak nito

sa kanyang baba. "Paano kung gusto kitang makasama ng tatlong araw at

tatlong gabi? Papayag ka?"

Hindi inaasahan ni Song Xiangsi na hanggang nagyon ay ganito pa rin kababa

ang tingin ni Xu Jiamu sakanya… Pero… Kung tatanggi siya, paano naman

ang anak nila? Kaya kahit ang ibig sabihin ng pag 'oo' niya ay muli niya itong

binibigyan ng kapangyarihang tapakan ang pagkataon niya, pumayag siya…

"Payag ako."

Galit at kahihiyan ang naramdaman ni Xu Jiamu matapos niyang marinig ang

sagot ni Song Xiangsi…'Song Xiangsi… Bakit tayo umabot sa ganito…' Ilang

segundo pa ang lumipas na nakatitig lang siya sa mga mata nito, bago niya

galit na alit na binatawan ang baba nito at nagmamadaling naglakad palabas.

Medyo malakas ang pagkakasanggi ni Xu Jiamu kaya na'out of balance si

Song Xiangsi, pero agad siyang tumayo ng maayos at dali-daling humabol dito.

Walang tingin-tingin, dumiretso si Xu Jiamu sa driver's seat. Hinintay niya lang

si Song Xiangsi na makasakay, at hindi pa man ito nakakapag seat belt, bigla

niyang inapakan ng madiin ang accelerator kaya literal na humarurot sila ng

takbo.

Habang nasa byahe, wala ni isa sakanila ang nagsasalita.

Nakatutok lang si Xu Jiamu sa kalsada, pero habang papalapit sila ng

papalapit sa ospital, lalo lang tumitindi ang galit na nararamdaman niya.

Huminto sila sa tapat mismo ng emergency room ng ospital, at waalang

tanong-tanong kay Song Xiangso, dumiretso siya sa blood center, nirolyo ang

kanyang manggas at umupo.

Kaya nang makita ito ng nurse, nanlaki ang mga mata nito sa sobrang

pagkagulat, pero buti nalang, nakahabol kaagad si Song Xiangsi, kaya

naipaliwanag niya ang lahat.

"Malala na ang lagay ng pasyente. Sa tingin ko, 800 ml ang kailangan niya,

pero 400 ml lang ang pwedeng idonate ng isang tao…."

Pero bago pa man matapos sa pagsasalita ang nurse, biglang sumabat si Xu

Jiamu. "Wag kang magaalala, kunin mo sakin lahat ng kailangan niya."

Kaya naguguluhang tumingin ang nurse kay Song Xiangsi.

"Jiamu…"

"Dahil may deal tayo, dapat lang naman na maging patas ako, tama?"

Pangasar na sagot ni Xu Jiamu kay Song Xiangsi, bago siya muling humarap

sa nurse. "Kunin mo na!"

-

Sa dami ng dugong nakuha kay Xu Jiamu, napapikit nalang siya sa sobrang

hilo. Pero wala siyang balak na indahin ito, kaya pagkalipas ng halos

kalahating minuto, tumayo sakanyang kinauupuan at naglakad palabas ng

emergency ward.

Kaya nang makita ito ni Song Xiangsi, na nakatayo lang sa isang gilid sa

kabuuhan ng proseso, ay dali-dali siyang tumakbo para alalayan ito. "Ihahatid

na kita pauwi."

"Wag na," Tanggi ni Xu Jiamu, na hinang-hinang itinaas ang kanyang kamay

para pumara ng taxi.

"Mukhang hindi ka okay, kailangan mo munang kumain para mabawi mo yung

dugong nawala sayo.

Isa pa…"

"Mrs. Song, bilang tindera at kliente, sa tingin ko parang hindi na natin dapat

pinaguusapan ang ganitong bagay, tama?"

Hindi inaasahan ni Song Xiangsi na ganito ang magiging sagot ni Xu Jiamu

sakanya, at bilang taong tumanggap ng pabor mula rito, malinaw na wala

siyang karapatang sumagot ng pabalabang, kaya hindi na siya nakipagtalo pa

at napayuko nalang.

Hindi nagtagal, may humintong taxi sa harapan nila, pero nang sandaling

maglakad si Xu Jiamu papalapit dito, medyo gumewang ito, kaya dali-dali

siyang lumapit para alalayan ang braso nito. "Ayos ka lang ba?"

Ngunit hinawi lang siya nito, at nagdire-diretsong binuksan ang back seat ng

taxi.