Mahabang panahong walang pagkikita, Mahal ko (1)

Qiao Anhao lumakad sa sopa at nakaupo sa kanyang orihinal na lugar. Matapos marinig silang nag-uusap, nagpanggap siya na parang naalaala niya ang isang bagay at lumingon patungo kay Qiao Anxia at sinabing, "Sis, ilang araw na ang nakalipas habang gumagawa kami ng pelikula, isa sa babaeng kawani sa set ang nagsabi sa akin ng isang bagay na talagang malungkot."

"Ano iyon?" Si Qiao Anxia, ​​na nagpadala ng teksto kay Chen Yang sa panahong iyon, inilagay ang kanyang telepono at lumipat sa harap ni Qiao Anhao na may seryosong hitsura.

Si Qiao Anhao ay nagsalita pa ng medyo malakas. "Buweno, nang siya'y ikasal, ang kanyang biyenan ay talagang nais ng isang anak na lalaki. Gayunpaman, ang kanilang plano sa kapanganakan ay mahigpit at ang kanilang pamilya ay maaari lamang magkaroon ng isang anak, at sila ay magmumulta ng pagkakaroon ng pangalawang anak. Sa kabila nito, ang kanilang mga pananalapi ay hindi maganda. Sa huli, ang kanyang unang anak ay isang batang babae"

Ang kuwento ni Qiao Anhao ay malinaw na nagsalita tungkol sa mga isyu sa pamilya at pag-aasawa, kaya ang kanyang ina at si Han Ruchu ay interesado dito, bilang mga magulang sa mga batang edad

Kaya, nang huminto saglit si Qiao Anhao, ang ina niya ay sabik na nagtanong, "Qiao Qiao, ano ang nangyari?"

"Mahal na mahal siya ng kanyang asawa, at kahit na gusto niya ng isang anak na lalaki, hindi niya kayang ipalaglag ang bata. Dahil dito, ang dalawa ay nagpasya na magkaroon ng sanggol.

"Kahit na ang biyenan ng babae ay hindi masaya tungkol dito, sumang-ayon pa rin siya, ngunit sinabi niya sa kanila na dapat nilang subukan ang pangalawang anak, at ang pangalawang anak ay kailangang maging isang anak na lalaki

"Ang dalawa sa kanila ay naramdaman ang napaka laking presyur sa Beijing, kaya tinanggihan nila ang mungkahi ng biyenan. Siya ay sumigaw, nag-aalala, at nag-alboroto ng ilang sandali, ngunit sa huli, nakipag-usap siya dahil sa lakas ng loob ng kanyang anak na lalaki.

"Dahil sa buong isyu na ito, ang biyenan ay hindi nakipag-ugnayan sa kanila nang higit sa kalahati ng isang buwan. Nang maglaon, dahil sa ilang kadahilanan, ang biyenan ay nagpunta sa Beijing, na nag-aangking nagmamalasakit sa babae .

"Dahil nga siya ay ina ng kanyang asawa, at sinisikap niyang maging mabait sa kanya, hindi niya matiis ito. Kaya tinrato niya ito tulad ng kanyang ina."

"Pareho silang kailangang magtrabaho, kaya't kapag sila'y parehong sobrang pagod, uuwi sila sa luto ng biyenan, ang mga gawaing bahay ay ginawa na rin nito. Para sa ilang sandali, Ang buhay ay naging madali para sa kanila"

"Pagkalipas ng kalahating buwan mula nang dumating ang biyenan, ang babae ay pumunta sa ospital para magpacheck up. Sinabi sa kanya ng doktor na mula noong huling pagbisita niya, nang makita nila ang tibok ng puso ng sanggol, ang sanggol ay namatay na sa sinapupunan!"

Binigyang-diin ni Qiao Anhao ang mga huling salita - "ang sanggol ay namatay na sa sinapupunan!". Kaya dahil dito siya'y nanggigil, na naging sanhi ng mga mukha nila Han Ruchu at ng katulong na matulala, habang sila'y maingat na nakikinig sa kuwento.

Ang in ani Qiao ay napatili, "Yah!". Na may nakikiramay na itsura, tanong nito, "Paano siya nakunan ng walang pinanggalingan o dahilan?

"Tama, paano siya makukunan ng walang pinanggalingan o dahilan? Iyan ang tinanong niya sa kanyang sarili, naisip niya na baka dahil sa sobrang pagtratrabaho niya, at sobrang nadurog ang puso niya dahil doon. Gayun pa man, pagkatapos ng kanyang operasyon, sinabi ng doctor sa kanya na nakita sa pagsusuri ng dugo niya na mayroong bakas ng pampatulog na gamot."

"Pampatulog na gamot?!" umiyak ang ina ni Qiao sa pagkagulat. "Hindi siya maaaring uminom ng pampatulog habang siya'y buntis. Anong klaseng ina siya?!"

 "Dahil siya'y buntis, hindi siya maaaring uminom ng pampatulog. Ngunit ang kanyang biyenan ay inilalagay iyon sa kanyang pagkain araw-araw!" dahan-dahang sinabi ni Qiao Anhao, sa isang malumanay na tono.