Ang Desisyon ni Xu Jiamu (7)

Nang sandaling marinig ni Xu Jiamu ang boses ni Lu Jinnian… bigla siyang

nabalot ng takot.

Narinig niyang papalapit ng papalapit ang boses nito hanggang sa tuluyan na

itong huminto sa tabi niya.

Alam niyang nakita na siya ni Lu Jinnian.

Kasalukuyan siyang nakasalampak sa sahig habang nakatalikod sa pintuan….

At hindi niya kayang tumingin sa taong nasa likod niya..

Sa kalagitnaan ng pagaalala ni Lu Jinnian, bigla siyang natigilan nang makita

niya si Xu Jiamu… Pinagmasdan niya ng ilang sandali ang likod nito bago niya

dahan-dahang ibaling kay Qiao Anhao ang kanyang tingin… hindi niya kung

paano at ano ang sasabihin niya…

Ito ang unang beses na nagkita ang magkapatid simula noong bilhin ni Lu

Jinnian ang Xu Enterprise.

Naramdaman ni Qiao Anhao na medyo bumigat ang awra kaya inilapag niya ang

baso sa lamesa at tumayo. "Kinuyog ako ng mga reporters kanina kaya niligtas

ako ni Brother Jiamu."

Tumungo lang si Lu Jinnian at hindi pa rin nagsalita.

Biglang nanahimik ang buong paligid.

Tinignan ni Qiao Anhao si Lu Jinnian at pagkatapos ay si Xu Jiamu. "Bakit hindi

muna kayo umupo?"

"Ayos lang," sagot ni Xu Jiamu na ngayon lang nahimasmasan. Ngumiti siya kay

Qiao Ahhao at nagpatuloy, "Wala naman ng dahilan para magstay ako kaya

mauuna na rin ako."

Pagkataos niyang magsalita, ibinaba niya ang betadine sa lamesa. Hindi siya

makatingin kay Lu Jinnian at nagpatuloy, "Nadapa si Qiao Qiao kanina."

Hindi sinabi ni Xu Jiamu ang pangalan ng kapatid niya pero alam nilang lahat

kung sino ang kinakausap niya.

Nanatili lang si Lu Jinnian sa kinatatayuan niya at kalmadong sumagot, "uh huh"

Hindi na sumagot si Xu Jiamu at dahan-dahang tumayo. Habang nasa

kalagitnaan, doon niya lang naramdaman ang sakit sa braso niya nang dahil sa

nalaglag na camera. Pero wala siyang balak na ipaalam ito sa dalawa kaya

nagpanggap siya na wala siyang nararamdaman at nagmamadaling nagpaalam.

Bago pa makapagsalita si Lu Jinnian, inunahan na siya ni Qiao Anhao, "Bye."

Hindi na tumigin si Xu Jiamu at naglakad nalang palabas ng pintuan. Noong

dumaan siya kay Lu Jinnian, gusto niya sanang tignan ang kapatid niya pero

hindi niya talaga kaya, kaya bandang huli, hindi na siya huminto at nagtuloy-

tuloy nalang sa paglalakad.

Pagkaalis ni Xu Jiamu, isang minuto pa ang nakalipas bago mahimasmasan si

Lu Jinnian at maglakad papalapit kay Qiao Anhao. "Qiao Qiao? Ayos ka lang

ba?"

Habang nagsasalita, tinignan niya si Qiao Anhao ng mula ulo hanggang paa

hanggang sa makita niya ang nagsgasan nitong palad. Kumunot ang noo niya at

pinaupo muna ito. Kinuha niya ang bulak at ang betadine na inilapag ni Xu

Jiamu para linisin ang sugat.

"Sabi ko sayo diba wag kang lumabas? Bakit hindi ka nakinig sa akin at lumabas

ka pa din?"

"Umalis na kanina yung mga reporters. Tapos may delivery man na dumating

kaya lumabas ako. Hindi ko naman na reporter pala yun at nagpapanggap lang

na delivery man. Noong binuksan ko ang pintuan, bigla nila akong pinalibutan."

"Bukod sa gasgas mo sa kamay, may masakit pa ba sayo?"

"Wala na," malambing na sagot ni Qiao Anhao bago siya yumakap kay Lu

Jinnian.

Niyakap naman ni Lu Jinnian si Qiao Anhao at yumuko para halikan ang ulo nito.

Noong una, medyo nagaalangan pa siyang magtanong, pero gusto niyang

klaruhin ang lahat kaya naglakas loob siya, "Eh si Jiamu? Bakit siya nandito?"

"Hindi ko din alam…Nadaganan ako ng mga reporters sa sahig. Pinapalibutan

talaga nila ako at kahit anong gawin ko, hindi ako makatayo. Tapos biglang

dumating si Brother Jiamu…"