คนละบ้าน (เเต่เป็นเพื่อนกัน)
ถ้าหูบดินทร์ได้ยินไม่ผิด แคสซิโอเปียครางประท้วงในลำคอ เธอเดินลากเท้าไปข้างหน้าเมื่อตนเองถูกเรียกชื่อ
"แคท, แคสซิโอเปีย ไซคี กรีก"
"ไพ่นกพิราบ"
"สัญลักษณ์ของข่าวสาร"
โต๊ะที่อยู่ตรงกลางโห่ร้องและปรบมือเมื่อแคสซิโอเปียเดินไปนั่งที่โต๊ะของ 'บ้านใต้ดิน' บดินทร์เห็นมัมมี่ยิ้มต้อนรับเธออย่างยินดี ขณะที่เเคสซิโอเปียไม่ยินยอมที่จะจับมือ
"เจเจ, จัสติน คริสเตนเซน"
เด็กผู้ชายก้าวสะดุดออกมาจากแถว เส้นด้ายเงียบไปสักอึดใจ
"ไพ่ไมโครโฟน"
"นักร้อง/นักพากย์"
"เจส, เจสสิกา หยาง"
"ไพ่อะตอม"
"สัญลักษณ์ของวิทยาศาสตร์"
เสียงปรบมือและโห่ร้องเสียงก้อง
"ซอนจิน, คิม"
"ไพ่กุญแจมือ"
"สัญลักษณ์ของตำรวจ"
เส้นด้ายเเห่งโชตชะตาตะโกนอีก และซอนจินก็ถลาเร็วจี๋ไปนั่งติดกับรุ่นพี่ โต๊ะที่อยู่ซ้ายสุดระเบิดเสียงร้องเชียร์ บดินทร์เห็นทีป์สุรธเนสเป่าปากแสดงความพอใจ
"ซัน, ซันจนะ อกัสยา"
"ไพ่ Film slate"
"สัญลักษณ์ผู้กำกับภาพยนตร์"
"ไดกิ, ยามาดะ"
"ไพ่ก-ฮ"
"สัญลักษณ์ของนักเขียน"
บดินทร์สังเกตว่าบางทีเส้นด้ายเเห่งโชคชะตาก็ตะโกนบอกชื่อสังกัดรายวิชาเสริมได้ทันที แต่กับบางคนเขาต้องใช้เวลานานกว่าในการตัดสินใจ ราวกับว่าเขาต้องการเปลี่ยนแปลงความปรารถนาของนักเรียน
บดินทร์รู้สึกเหมือนว่าหัวใจจะทะลุออกมาเต้นนอกอกแล้วตอนนี้ ตอนนี้แต่ละคนทยอยถูกเรียกออกไป
"เต, ตีรณะ (ตี - ระ - นะ) ตั้งปณิธานต้องใจ"... แล้วก็แฝดสามหนุ่มหนึ่งหญิง "ถลาลม - ถิ่นฐาน - ถิ่นทัพ - ถุงข้าว"... แล้วก็ "เทเท่, เทย์เลอร์ แจ็กสัน"... "แมน, ธนสาร เลิศคุณสมบัติประการทั้งปวง"... "นับการดี มีคุณเหลือคณานับ"...
และในที่สุด
"ดิน, บดินทร์ อัครบดินทรเดชา"
เมื่อบดินทร์ก้าวออกไป เสียงกระซิบกระซาบก็ดังขึ้นทั่วทั้งห้องโถงเหมือนพลุไฟที่กำลังปะทุ
"อัครบดินทรเดชา อาจารย์เรียกว่างั้นใช่ไหม"
"บดินทร์ อัครบดินทรเดชา คนนั้นน่ะเหรอ"
"นั่นไง ดูซิ"
"ไหนๆ"
"เห็นหน้าเขาไหม"