CHAPTER 14

"SADDAIN'S POV"

'Wooo, it's good to be back being alone!' I said in my mind while stretching my body and rub sleeps from eyes.

I'm back from my apartment— No. I'm back from the apartment that was about to be mine for months, but someone owns it now. Gusto ko na sanang lumipat dahil ayoko magkaroon ng utang na loob sa lalaking 'yon kaso wala akong budget para lumipat at magrenta sa iba. Sayang rin kasi ang 3 months advance payment ko, kaya mas okay na doon ako sa praktikal.

'Hindi naman ako pinapalayas dito ng Winsztonn na 'yon so dito na muna siguro ako'

I shook my head as I thought back on my encounters and instances with that moron. I should keep the negatives away from my mind. This is good, calm, and sunny weather, so no one must try to ruin this day!

I went straight to the bathroom downstairs to get myself prepared for the day. I need to buy another phone because the previous one was lost. At baka kinocontact na rin kasi ako ng boss ko, which is the manager of the team dahil di man lang ako nakapagfile ng leave at ilang araw ng absent.

Kailangan kong mag-isip ng palusot dito dahil hindi ko naman puwedeng sabihin na lang basta na nabaril ako ng may-ari ng kompanya nila. Nakakairita lang na sa dinami dami ng babanggain ay siya pa ang natiyempo sa'kin. At kamalas malasan namang dahil siya nga ang may-ari ng kompanyang pinapasukan ko, eh di ibig sabihin non siya rin ay boss ko. Kakaumpisa ko lang sa trabaho ko kaya hindi ako puwedeng matanggal!

I had breakfast and had a good, cold 20-minute shower. I wrapped myself in a towel as my clothing were in my room. But even before I got out of the bathroom, I heard someone enter the house, so I restrained myself from turning the doorknob.

Napahinga ako ng malalim dahil sa kabang naramdaman ko. Kinabahan ako hindi dahil sa isiping baka kung sino ang pumasok dahil alam ko naman kung sinong tao ang makakapasok basta na lang dito sa apartment ko.

'Hindi ako puwedeng magpakita ng ganito ang suot ko!'

Ang disenyo pa naman ng apartment na 'to ay ang banyo ay malapit lang sa living area which is ngayon ay madadaanan ko bago ako makaakyat papunta sa kuwarto. Ayoko namang mabulok dito sa paghihintay kung kailan ang alis niya kaya lakas-loob na lumabas ako at mahigpit na napakapit sa tuwalyang siyang nakabalot sa katawan ko ngayon.

Hindi ganon kahaba ang tuwalyang ito para takpan ang mga hita ko kaya napalunok ako habang naglalakad paharap sa gawi niya. Nakasandal siya sa wall habang nakapamulsa at kita ko kung paanong mabilis na pinasadahan ng paningin niya ang katawan ko. Pakiramdam ko jinajudge niya 'ko ngayon at kung ano ano na ang sinasabi sa utak niya.

'Bakit ba palaging timing na timing lagi siya kung kelan napakavulnerable ko?! Haaays, buwiset!'

Naibaba ko ang paningin ko at astang lalagpasan siya pero napahinto rin ako.

"Dont... Move..."

Kahit kakaligo ko lang ay pakiramdam ko pinagpawisan ako ng malamig. At pakiramdam ko ay natutuyo ang lalamunan ko.

Kung nagawa niya 'kong hawakan kahit nakashirt na 'ko at pants noon, hindi imposibleng hawakan niya rin ako ngayong tuwalya lang ang bumabalot sa katawan ko. Hindi ko maintindihan kung bakit parang may kapangyarihan siya dahilan para mapahinto nga ako.

"Turn around"

I turned to him and hid the fear from my system. Knowing this person from the interactions I have with him, he likes it whenever I'm afraid, and that inflated his ego more. I squinted my eyes as I saw the corner of his lips lift.

Bigla siyang may inihagis sa akin at nasalo ko naman 'yon. This is the black brassiere that I wore last time and when I remembered the words he told me, before I left the Mansion, it started to hit me.

'Pakshet!'

Nagmadali akong umakyat sa kuwarto ko at dali daling inilock ang pinto. Nakita ko na ang mga damit kong naiwan ko sa higaan ko. Kung hindi lang ako nakalimot eh di sana wala ako sa sitwasyon na 'to!

Hindi ko pa man nasusuot ang mga damit ko ay narinig ko na ang pagsunod niya paakyat dito. Since nakalock naman ang pinto ay sinuot ko na kaagad ang panty ko at yung cycling shorts ko. Napahinto rin ako sa astang pagkuha ng bra ko ng bumukas ang pinto.

He lifted the duplicate keys and waved them at me while grinning. He closed the door and leaned himself against it. "Why did you stop? Get on with it." senyas niya sa'kin.

"Paano ako makakapagbihis kung nandito ka?? Alis!"

"I'm sure you remember what I clearly told you before. Quit acting like you had not heard me that time."

"Anong bang sinasabi mo diyan??" maang maangan kong tugon. "Umalis ka muna! Pag di kita natantiya tamo may kalalagyan kang talaga" inis na banta ko sa kaniya. Binigyan niya ko ng nakakaasar na ngiti at talagang di umalis sa kintatayuan niya.

"You don't have the rights to raise your voice at me. You don't have the rights to tell me what to do. Baka nakakalimutan mo kung saan ang lugar mo" biglang seryosong saad niya.

"So do you! Wala ka ring karapatang para sabihin sa'kin ang dapat kong gawin—"

"Do you know how badly I want to end you ruthlessly? But sadly, you're not afraid to die." malungkot pang kunwaring sabi niya. "Kaya kung ayaw mong gahasain kita do what I told you!" biglang galit namang dugtong niya.

Napalunok ako dahil don at kahit takot ay mas nangingibabaw naman ang inis ko.

" 'Yan, diyan ka magaling. Sa pangbblackmail. Buwiset na buhay 'to" inis na bulong ko sabay dampot ng bra ko.

"No. Put on the other one" utos niya pa habang ngingisi ngisi sa puwesto niya.

"Oo na, eh to na. Leche ka!" sa sinabi kong 'yon ay biglang nag-iba ang ekspresyon niya. Mukhang nabastusan na naman sa'kin dahil sa pagsigaw ko. Pero wala na akong pake at kumilos na lang dahil nasusulasok ako sa environment ng kuwartong 'to.

Inis na kinuha ko yung shirt ko at ipinatong muna sa tuwalya kong nakabalot pa rin sa itaas na bahagi ng katawan ko bago ito tanggalin. Saka ko kinuha yung brang dala niya at ekspertong sinuot yon sa loob ng shirt ko habang nakatalikod sa kaniya. Wala naman siyang specific na sinabi kaya hindi ako nahirapan sa pinag-uutos niya.

"Smart *ss. But no fun. Next time, I'll set rules and orders so you will do everything as I instructed you to do the way exactly I wanted you to"

"Tsh, ang sabihin mo manyak ka! Siguro hobby mo yan 'no? Ingat ka, nakakamatay yan" inis na ngisi ko sa kaniya.

"Baka hindi lang manyak ang sabihin mo pagginahasa kita. Nagkataon namang sakto pala ang dating ko, hindi kaya plinano mo talaga 'to?"

"Abaa, husay mangbaliktad ah. Kasuhan ko kaya ang buwiset na 'to" bulong ko.

" 'W-Wag kang lalapit, sinasabi ko sa'yo di kita paliligtasin" banta ko sa kaniya nang magsimula siyang maglakad papalapit sa'kin. Hindi niya ako pinakinggan at nagtuloy tuloy lang.

Agad kong inilinga ang paningin ko pero wala akong makitang bagay na puwede kong gamitin para mapatay na ang taong 'to. Pumorma ako para harapin ang paglapit niya dahil ito lang ang paraan na puwede kong gamitin sa oras na 'to pero nasalag niya ang tira ko at inikot niya 'ko patalikod sa kaniya at idinikit ako sa pader habang hawak ang mga kamay kong nasa likod ko. He pinned me on the wall by my nape and whispered on my ears.

"Kahit anong galing mo pang dumepensa, di mo ko matatalo. Kung tutuusin ay ikaw ang walang ligtas sa'kin. But don't worry, paliligtasin man kita ngayon, pero hindi ang sa susunod"

'Sadd, ano bang nangyayari sa'yo?! Hindi ka ganito kahina paglumalaban!'

"B-Bitawan mo ko! Di mo ko madadala sa mga pananakot—" I didn't made it to finished my sentence when he touched my ass. My reflexes empowers me para mabilis na humarap at makawala sa kaniya saka ko siya dinamba para mapahiga siya. Masuwerte namang sa kama ko siya bumagsak. Sinakyan ko siya at siya ay gigil na sinakal ko.

Pero dahil mas mabilis siya at mas magaan ako ay nagawa niyang pagpalitin ang puwesto namin at inilagay ang mga kamay ko sa gilid ng ulo ko. Biglang nawala ang lakas ko at kung kanina ay inis ang nangingibabaw sa'kin, ngayon naman ay ang takot sa mga posibleng puwedeng gawin niya sa'kin.

"A-Anong gagawin mo?! Alis diyan!" galit na sigaw ko at pilit na kumawala sa pagkakahawak niya sa'kin.

'Di niya ko puwedeng galawin ulit! Di na ako papayag!'

He started to move closer to me. Ilang inches na lang ang pagitan ng mga mukha namin. At ayokong mangyari ang nasa isip ko ngayon pero bigo na naman ako.

Dahil bago pa man niya 'ko mahalikan ay inilihis ko ang ulo ko paharap sa right side ko. Naramdam ko ang pagdampi ng labi niya sa leeg ko na siyang dahilan ng pagtindi ng takot ko. Sobra ang naging epekto sa'kin ng magsimulang gumalaw ang mga labi niya sa leeg ko at kilabot ang idinulot non.

"N-Nooo!" I screamed crying and my body starts shaking. Wala na kong lakas para umalis sa kinalalagyan ko ngayon dahil sa ginawa niya. Ayokong mawala ang dignidad ko at hindi niya yon puwedeng makuha. I felt his teeth on my neck and that hurts really.

Napaiyak ako ng tahimik dahil sa kawalang magawa ngayon. Ayoko mang magmakaawa sa taong 'to pero 'yon lang ang paraang alam ko.

"P-Please, get off"

Ngunit naging dahilan pa ata ng pagmamakaawa ko ang pagbaba ng mga labi niya papunta sa balikat ko. Pakiramdam ko ay nagtaasan ang mga balahibo sa katawan ko dahil sa kilabot at pandidiri sa sitwasyon ko. Hindi ako inosente para magtaka pa sa susunod na gagawin niya dahil alam ko na kung saan papunta 'to kaya mas lalo pa akong napaiyak ng kagatin niya ang balat ko.

Masakit ang ginawa niya kaya napadaing ako. He moved his face away from my shoulder and looked at me with a smile. Kita ko ang tuwa niya sa sinapit ko mula sa kaniya. At para bang nadagdagan ang pagkatao niya dahil don habang ang pagkatao ko naman ay tila nabawasan.

"I've warned you but you didn't listen and that is what you get from being hard-headed. Wala ka talagang kadala dala sa paninigaw mo, pero sige lang kung lagi ko namang maririnig ang pagmamakaawa mo, why not? HAHAHAH! Look at you screaming and begging" nakakalokong tawa niya at umalis sa pagkakapatong sa akin. Tumayo lang siya at tinitigan ako habang yakap ko naman ang katawan ko. I curled up on my bed as my tears are non stop. Even tho it's just on my neck and shoulder I feel like he touched me all over.

"Time will come and you won't just gonna beg to me, you'll also gonna ask for my help. It could be the next day, it could be tomorrow, or it could be later," he said while placing a card on top of the small drawer next to him.

'Anong sinasabi niya?! Ako? Hihingi ng tulong sa tulad niya? Mamatay man ako pero di ako hihingi ng kahit na anong tulong mula sa kaniya!'

Nagngangalit ang kalooban ko pero di ko magawang sapakin man lang siya ngayon dahil baka mas matindi pa ang gawin niya.

"And when that time comes, I'll make sure that you'll learn your lessons, good and proper. Now you still have the courage to scream at my face, the next time... I'm telling you, you'll scream my name while rolling your eyes tied up in my dungeons."

Matapos niyang sabihin 'yon ay saka siya preskong lumabas ng kuwarto ko. Pinanood ko ang pag-alis niya habang minumura siya sa isip ko. Makahulugan ang binitawan niyang mga salita pero patuloy ko namang itinatanggi sa sarili ko ang tulong na sinasabi niya.

'Bakit ko hihingin ang tulong niya?? Kaya kong mabuhay at tumayo sa sarili kong mga paa ng walang kahit na anong tulong ng iba!'

I got up and pulled myself together. I can't just feel sorry for myself and complain about it because I still have a work to do. But because I didn't get the retaliation I want before he left, my anger issues were triggered.

"D*mn you bastard! I hate you to the moon and back. Why don't you just die now!" sigaw ko at pinagsusuntok ng malakas ang pader na malapit sa kinatatayuan ko. Hindi ako tumigil hanggang sa hindi ko pa nararamdamang sumasakit ang kamay 'ko.

At nang makaramdam ako ng hapdi sa kanang kamao ko ay saka kumalma ang pakiramdam ko. Nang makita kong dumugo ang kamay ko ay tila namanhid ito. Napahinga ako ng malalim at humarap sa salamin upang ayusin ang sarili ko.

Chineck ko ang parte ng katawan kong dinaanan ng maruming labi niya at inis na pinunasan ito. When I saw some bite marks here and some bruises ay mas lalo pa akong nag-init sa galit. Kinuha ko ang concealer ko na hindi ko naman gaanong ginagamit at inapply sa balat ko saka ko nilagyan ng band aid ang markang nasa leeg ko. Nagbihis na rin ako ng polo ko at pants na pamasok ko sa trabaho at kinuha ang balisong kong itatarak ko sa leeg niya mismo.

Inilagay ko ang folding pocket knife sa likod ko at nilapitan ang maliit na drawer kong pinagpatungan niya ng card. Nang makita kong calling card yon ay kinuyumos ko ito at itatapon na sana sa maliit na trash bin na meron ako dito sa kuwarto pero bigla kong narinig na may tumatawag na kung sino sa gate ng bahay kaya isinuksok ko na lang muna sa bulsa ko.

I went downstairs when I heard someone knocked repeatedly and they say,

"Police. Open up!"

Bahagya akong nagulat sa sigaw na nanggaling sa labas at napasilip naman ako ng palihim sa bintana.

'Bakit may mga parak??'