ระบบตกหนอนหนังสือไปเปิดไฟท์ที่ต่างโลก

บทนำ

"นี่... เฮ้ย ตื่นสิ!"

สี่ทุ่มครึ่งเป็นเวลานอนตามปกติของหญิงสาววัยเกือบสามสิบคนหนึ่ง ครั้นอยู่ๆ มีเสียงรบกวนดังเข้าหูหัวคิ้วเริ่มขมวดมุ่นทั้งที่เวลานี้ไม่น่ามีใครมาส่งเสียงรบกวนได้แล้ว

"ตื่นสิ นี่หลับหรือซ้อมตาย"

เธอซึ่งกำลังเคลิ้มเกือบหลับปรือตาขึ้นเล็กน้อยด้วยความรำคาญก่อนปิดตาลงไปอีก แสดงให้เห็นว่าไม่สนใจ

"นี่! ถ้ายังไม่ตื่นจะส่งไปลอยคอในบ่อจระเข้เลยนะ"

เสียงรบกวนดังเพิ่มขึ้นอีกระดับ แล้วยังแถมประโยคชวนลุกไปต่อยให้ลืมหน้าเก่าไปเลยกลางดึกอีกต่างหาก

"ลงไปลอยเองสิเว้ย!" ดวงตาเปิดกว้างพร้อมลุกพรวดขึ้นโวยออกไปเสียงเย็น "ว่าแต่นี่มัน...ที่ไหน?" รอบตัวมีปุยขาวดูนุ่มนิ่มฟุ้งกระจายไปสุดสายตา แน่นอนว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธอแน่นอน

"ตื่นเสียทีนะ เราเรียกเสียเสียงแห้งโฮสต์ช่างขี้เซายิ่งนัก"

"โฮสต์? อะไรล่ะนั่น"

"โอ้ เราคือระบบที่จะส่งโฮสต์ไปเดินเล่นตามโลกต่างๆ ในนิยายที่คุณต้องการไม่ว่าเรื่องไหนเราสามารถส่งไปได้ทั้งนั้นเชิญใช้บริการได้เลย"

สตรีผู้ซึ่งยังมึนงงกับสภาพที่เห็นยิ่งมาได้ยินเสียงใครไม่รู้มาบอกว่าเป็นระบบอะไรนี่อีก คิ้วที่ขมวดมุ่นไม่คลายตอนนี้เพิ่มนิ้วกดนวดขมับเพิ่มเข้าไปอีกอย่าง "ฝันอะไรบรรเจิดแบบนี้เนี่ย ถึงอ่านนิยายแนวระบบมาหลายเรื่องแต่ก็ไม่ได้คลั่งไคล้ถึงขนาดต้องเก็บเอามาฝันแบบนี้นี่นา"

"โฮสต์ไม่ได้กำลังฝัน ระบบได้เลือกแล้วให้คุณเป็นผู้โชคดีได้รับประสบการณ์สุดสนุกจากนิยายมากมายในโลกได้ตามใจคุณ โดยมีระบบมอบภารกิจเล็กๆ น้อยๆ ให้ระหว่างอยู่ในนิยายเรื่องนั้นๆ ถ้าทำภารกิจสำเร็จยังมีรางวัลหลายอย่างให้คุณอีกด้วย ฉะนั้นขอให้สนุกกับโลกในนิยายต่างๆได้เลย"

"ไม่เอา"

"หา?"

"ขอโทษที ฉันชอบอ่านนิยายเข้าเส้นเลือดก็จริงแต่ไม่เคยอยากเข้าไปเดินเล่นในนิยายเรื่องไหนทั้งนั้น ฉันเป็นแค่ผู้รับสื่อที่ผู้เขียนสร้างขึ้นมา ไม่คิดเป็นผู้ร่วมเรื่อง ไปหาผู้โชคดีคนอื่นเถอะ" เธอผู้ยังไม่รู้ว่าตนโดนเลือกมาแบบมึนๆ ได้ไงยกมือขึ้นมาปัดไปมาตรงหน้า

"เดี๋ยวสิ การได้เข้าไปโลดแล่นในนิยายที่ชอบเป็นสิ่งที่นักอ่านตัวยงปรารถนาทั้งนั้นไม่ใช่หรือ"

"งั้นมั้ง แต่ละฉันไว้สักคนละกัน"

"แต่โลกในนิยายมันสนุกมากเลยนะ!"

เธอพยักหน้า "ใช่เลย ทุกเรื่องสนุกมากฉันถึงติดนิยายไงล่ะ นักเขียนแต่ละท่านช่างน่ารักจริงๆ สร้างโลกเหนือจินตนาการขึ้นมาให้นักอ่านเชื่อว่ามีจริงขึ้นมาได้ สร้างความสุขให้ทุกคนได้แบบไม่แบ่งแยกไม่จำกัดว่าวัยไหนเพศใดเชื้อชาติไหน ฉันยินดีตามอ่านไปตลอดชีวิต แต่ไม่ต้องการเข้าไปวิ่งเล่นในนิยายเรื่องไหนทั้งนั้น"

"ทำไมล่ะ ถ้าชอบมากย่อมอยากเข้าไปสัมผัสไม่ใช่หรือ ทั้งที่คุณได้โอกาสนั้นแล้วทำไมปฏิเสธเสียเล่า"

"คิดว่าคนนอกที่ไม่ใช่ตัวละครในเรื่องเข้าไปเนื้อเรื่องมันจะไม่เปลี่ยนหรือ ต่อให้ไม่มากก็น้อยย่อมมีการเปลี่ยนไป ฉันไม่ต้องการให้นิยายที่อ่านมาเปลี่ยนเป็นนิยายใครไม่รู้ อีกอย่างแต่ละเรื่องที่อ่านมาสนุกเมื่ออ่านแต่ไม่สนุกแน่ถ้าเข้าไปมีส่วนในเรื่อง มันน่าสะพรึงเกินไป ฉะนั้นถ้าใครอยากเข้าไปเดินเล่นก็ส่งคนนั้นไปละกัน ฉันขอผ่าน" จากยกมือปัดตอนนี้เปลี่ยนเป็นไขว้กากบาทแทนแล้ว

"ระบบไม่ใจร้ายส่งคุณเข้าไปในนิยายแบบไม่มีทักษะพิเศษให้หรอกนะ รับรองได้ว่าคุณเอาตัวรอดในโลกนิยายนั้นๆ ได้แน่นอน"

"ไม่เอา ทักษะอะไรก็ไม่เอา ไม่มีคนอื่นให้หลอกล่อแล้วหรือไง"

"มันก็มีนะ ก่อนหน้าก็มีหลายคน ต่างดีใจมากที่ได้เข้าไปในนิยายเรื่องโปรด"

เธอคนนี้พยักหน้าแล้วยิ้ม "ดีแล้ว ก็ให้คนที่เขาชอบรับไปละกัน" พลางกวาดตาไปรอบๆ อีกครั้ง "ว่าแต่ฉันจะตื่นจากฝันนี่เมื่อไหร่น่ะ พรุ่งนี้หนังสือที่พรีออเดอร์ไว้จะมาส่งด้วย แล้วยังขนมที่สั่งไว้ก็บอกจะมาส่งช่วงบ่าย อ้อสิบโมงเช้ามีหนังสือเปิดพรีร้อยออเดอร์แรกส่งฟรีต้องรีบกด สรุปฉันไม่ว่างเล่นด้วยนะ"

"โฮสต์ ระบบเลือกแล้วไม่สามารถเปลี่ยนได้จนกว่าภารกิจทั้งหมดจะเสร็จเรียบร้อย ถึงกลับไปได้"

"แต่ฉันไม่ว่าง บอกแล้วไงว่าพรุ่งนี้ยุ่ง"

"โฮสต์ไม่ต้องกังวล ต่อให้เข้าไปในโลกนิยายกี่สิบเรื่องเวลาในโลกของคุณก็ผ่านไปแค่คืนเดียว พอจบภารกิจโฮสต์จะตื่นขึ้นเองตามธรรมชาติ"

"ก็บอกว่าไม่ไงล่ะ คนที่อยากเข้าไปในนิยายมีเยอะแยะเลือกจากคนเหล่านั้นสิ"

"คือว่าระบบเลือกโฮสต์มาแล้ว ถ้าไม่อาจทำภารกิจให้สำเร็จได้โฮสต์จะไม่ได้ตื่นขึ้นในโลกความจริงอีกเลย"

"เฮ้ย! นี่มันข่มขู่แล้วยังมัดมือชกด้วยนี่หว่า! ระบบเฮงซวยนี่ ฉันจะร้องเรียน ใครเป็นผู้รับผิดชอบใหญ่สุดดูไว้ระบบของคุณกำลังบังคับผู้อื่นที่เขาไม่เต็มใจ ละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคล!!"

"โฮสต์ ระบบแค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น!"

ไงล่ะ เสียงสั่นเลยนะ เจ้าพวกระบบน่าหมั่นไส้ เรื่องไหนแนวระบบล้วนน่าโมโหทั้งนั้น

"ฉันไม่ร้องเรียนก็ได้ ส่งกลับสิ" เธอยิ้มพราวอย่างชั่วร้าย

"ไม่ได้ ระบบได้ผูกโฮสต์ไว้กับโลกนิยายแล้ว นอกจากทำภารกิจให้สำเร็จแล้วอย่างไรก็กลับไม่ได้ ถ้าไม่ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้า ไม่ตื่นในโลกของโฮสต์อีกเลย"

ถ้าเอาภาษาพ่อขุนมาด่าสักยกคงไม่มีใครว่าใช่ไหม ไอ้นิยายแนวระบบมันน่าหงุดหงิดทุกเรื่องจริงๆ เว้ย โดนเองแล้ว โมโหเพิ่มสิบเท่าเลย!

"แต่ฉันไม่อยากไปเดินเล่นในนิยายเรื่องไหนที่เคยอ่านมาทั้งนั้นนี่นา บอกแล้วไงแต่ละเรื่องน่ากลัว" หวังว่าคงไม่มีการสุ่มบังคับนะ แต่ละเรื่องที่อ่านมาวินาศสันตะโรทั้งนั้น ตัวประกอบรับค่าตัวกลับบ้านกันรัวๆ

"ระบบก็บอกแล้วว่าเรามีทักษะพิเศษให้ แล้วยังมีรางวัลให้ด้วยเมื่อทำภารกิจสำเร็จ ไม่ทิ้งโฮสต์ให้เดียวดายแน่นอน"

"รางวัล... อะไร?"

"สำหรับหนอนหนังสืออย่างโฮสต์ก็คือ อ่านนิยายฟรีได้ทุกเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องทั่วทั้งโลกตั้งแต่ทำภารกิจสำเร็จไปตลอดชีวิตของโฮสต์"

อื้อหือรางวัลโคตรล่อใจ!

"ไม่แค่นั้นถ้าคุณสั่งเล่มก็ได้รับฟรีด้วยเช่นกัน เพียงคุณกดสั่งซื้อไม่มีจำกัดเล่มทางระบบจะจ่ายให้ทั้งหมด นั่นก็สิทธิ์ตลอดชีวิตเช่นกัน"

"แม้เจ้า! อ่านฟรี เล่มฟรี เท่าไหร่ก็ได้แบบนี้ก็ติดเบ็ดสิ!"

"คุณยอมรับภารกิจแล้วใช่ไหม?"

เอาวะ

"ในเมื่อมันไม่มีทางอื่น เล่นกันหน่อยก็ได้" เธอแทบตอบทั้งน้ำตา เพื่อหนังสือฟรีตลอดชีพ เพื่อนิยายที่รักคงต้องลองกันสักตั้ง

วงแหวนแสงกว้างราวสองเมตรปรากฏขึ้นที่พื้นโดยมีเธอยืนอยู่ตรงกลางแล้ววงแสงนั้นก็ลอยสูงขึ้นจากเท้าจนถึงหัวราวกำลังแสกนตัวตนของเธอ

[ยินดีต้อนรับสู่ระบบตกหนอนนิยาย ระบบหมายเลขอินฟินนิตี้ยินดีให้บริการด้วยใจ บัญชี จินตกช ได้รับการเปิดใช้และผูกกับระบบในระดับสูงสุดเรียบร้อย ภารกิจแรกของผู้เล่นคือการคุ้มครองพระเอกของเรื่องไปส่งยังเขตปลอดภัย ธีมโลกคือ วันสิ้นโลก ซอมบี้ ไวรัส พลังพิเศษ]

"เดี๋ยวนะเรื่องแรกก็เล่นโหดเลยหรือ แล้วมันมาจากเรื่องไหนล่ะ?" อย่างน้อยรู้ว่าเรื่องไหนยังหาทางรับมือได้สักหน่อย แต่... ที่เคยอ่านคุ้มครองพระเอกของเรื่องไปส่งเขตปลอดภัยมีด้วยหรือ มันมีแต่คุ้มครองนางเอก นายเอกไม่ใช่หรือไง

"เรื่องนี้โฮสต์ไม่เคยอ่านมาก่อน เพราะคุณเลือกว่าไม่เข้าไปในโลกนิยายที่เคยอ่าน ฉะนั้นระบบจึงจะส่งไปยังนิยายที่ไม่เคยอ่านมาก่อนให้ตามคำขอ"

ฉิบเป๋งแล้ว

"แล้วมีเนื้อเรื่องย่อให้อ่านหรือไกด์ไลน์บ้างไหม?"

"แน่นอนว่ามี เนื้อเรื่องทั้งหมดจะโหลดเข้าสู่สมองคุณโดยตรงหลังจากเข้าสู่โลกนิยายนั้นๆ"

โอเค อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยลอยแพแหละนะ

จินตกชปาดเหงื่อที่หน้า ระหว่างรอนิยายเรื่องนี้ส่งตรงเข้าสู่สมอง "ว่าแต่ฉันยังสงสัย พระเอกเจออะไรหนักหนาแค่ไหนก็ไม่ตายไม่ใช่หรือแล้วยังต้องการให้ใครคุ้มครองอีกทำไม?"

"บางเรื่องคนเขียนก็ให้พระเอกหรือนางเอกตายเช่นกันนะ"

"นี่หมายความว่าเรื่องที่จะส่งฉันเข้าไปพระเอกมีบทตายชัวร์สินะ" อื้อหืองานหนัก

"ไม่ใช่หรอก เพียงแต่พอมีคนนอกที่ไม่ใช่ตัวละครในเรื่องเข้าไปเนื้อเรื่องก็เปลี่ยนจากเดิมแล้ว ฉะนั้นถ้าพระเอกตายขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ฉะนั้นโฮสต์โปรดถนอมพระเอกด้วย"

ถึงได้บอกไงไม่อยากเข้าไปเดินเล่นในเรื่องไหนทั้งนั้น ทำงานนักเขียนเสียหมดก็คราวนี้แล้ว

จินตกชนึกปลงไปสิบระดับ

[ขณะรอเนื้อเรื่องเราจะมาเลือกทักษะพิเศษกัน ในโลกแรกนี้โฮสต์สามารถเลือกทักษะได้หนึ่งอย่างจากสองตัวเลือกนี้ 1 โฉมงามอ่อนแอผู้มีเสน่ห์ดึงดูดสูงสุด ซึ่งจะมีผู้มีพลังพิเศษคอยปกป้องอย่างซื่อสัตย์ตลอดเวลาแบบรักหลงโงหัวไม่ขึ้น ชี้นกเป็นไม้ชี้ไม้เป็นนกไม่จำกัดจำนวนคน ไม่ว่าใครก็หลงเสน่ห์และคอยปกป้องคุณ ทว่าพลังการต่อสู้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินปล่อยทิ้งไว้คนเดียวไม่เกินนาทีก็เป็นปุ๋ยแล้ว 2 หน้าตาขี้ริ้ว ทว่าฝีมือและพลังต่อสู้ขั้นแม็กซ์ แล้วยังพัฒนาฝีมือต่อสู้ขึ้นได้อีกด้วย ทว่าหน้าตานั้นผู้คนแทบไม่อยากมองตรงๆ แต่ปล่อยทิ้งไว้อย่างไรก็ไม่ตาย คุณเลือกได้หนึ่งอย่าง]

ฟังนิยามหน้าตาที่ระบบบอกแล้วมั่นใจเลยว่าหน้าตาขี้ริ้วมันคงมีพลังทำลายสายตาขั้นแม็กซ์ด้วยแน่นอน

"ว่าแต่โฉมงามอ่อนแอจะคุ้มครองพระเอกได้ไงล่ะนั่น?" แบบนั้นมีแต่พระเอกปกป้องไม่ใช่หรือ

"ปกป้องด้วยฝีมือกลุ่มคนที่โดนเสน่ห์ดึงดูดมาไงล่ะ แค่พาตนเองไปเกาะติดพระเอกจนถึงเขตปลอดภัยเท่านี้ภารกิจก็สำเร็จแล้ว ไม่เหนื่อยอีกด้วย" ระบบแนะนำด้วยน้ำเสียงร่าเริงเหมือนกำลังดีใจเมื่อคนที่เลือกมายอมเล่นกันมันแล้ว

"ยืมมือคนอื่นเหนื่อยแทนว่างั้น"

"มันคือทักษะพิเศษเพื่อให้ผู้เล่นสนุก ปลอดภัยและไม่เหนื่อย แล้วยังสร้างโอกาสได้อยู่ใกล้อาหารตาอาหารใจในเวลาเดียวกัน ถือว่ามีแต่ได้กับได้ของโฮสต์เลยนะ"

อาหารตาอาหารใจคงจริงในเมื่อพวกตัวเอกทั้งหลายย่อมหน้าตาคุณภาพ แต่...

"ฉันเลือก 2"

ระบบอึ้งไปครู่ "เลือก 2 จริงๆ หรือ แบบว่าคุณไม่อยากเป็นที่รักและได้รับการปกป้องหรอกหรือ"

"บอกตามตรงตอนนี้ฉันอยากต่อยบางอย่างให้จำสภาพเก่าไม่ได้มากกว่านะสิ ฉะนั้นขอไปอาละวาดที่นั่นแทนละกัน ยังไงก็มีฝีมือต่อสู้ระดับแม็กซ์นี่นา"

'หน้าก็...ขี้ริ้วขั้นแม็กซ์ด้วยนะโฮสต์'

ระบบไม่สามารถพูดออกไปได้เนื่องจากรู้ตัวละว่าจินตกชอยากต่อยใคร

"เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะโฮสต์"

"ไม่เปลี่ยน ว่าแต่ขอเลือกเพศได้ไหม?"

"คุณไม่อยากเป็นผู้หญิงขี้ริ้วสินะ" ระบบเข้าใจ

"ฉันเบื่อที่ปวดท้องทุกเดือนอย่างเลี่ยงไม่ได้ต่างหาก ถ้ายังไงขอตัดขาดอาการปวดท้องแค่ในโลกนิยายก็ยังดี ได้หรือเปล่า" จินตกชยอมรับว่าอิจฉาบุรุษทั้งหลายที่ไม่ต้องมาปวดท้องจริงๆ

"ตามที่โฮสต์ต้องการ แต่ดูหน้าตาก่อนดีกว่าไหม"

ตรงหน้าจินตกชมีรูปจำลองสามมิติของชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฏขึ้น ความสูงของร่างนั้นร้อยแปดสิบ รูปร่างสูงโปร่งท่าทางแข็งแกร่ง กล้ามเนื้อน้อยๆ ทั้งร่างดูแกร่งราวท่อนเหล็ก จัดว่าเป็นหนุ่มที่มีรูปร่างชวนมองจนเหลียวหลังยิ่งนัก ส่วนหน้าตาก็... ดังที่ดาราตลกท่านหนึ่งเคยพูดว่า ปลาบู่ชนเขื่อน แทบไม่กล้ามองตรงๆ จริงด้วย พลังทำลายล้างลูกตาแรงสูงเหลือจะกล่าว

"โฮสต์ยังเปลี่ยนใจทันนะ"

"ไม่ล่ะ เอาแบบนี้แหละ พลังแรงสูงในหลายๆ ด้านแบบนี้แหละดี" ปัญหายิ่งใหญ่ของเหล่าคนที่เข้าไปแทรกแซงเนื้อเรื่องนิยายคือเผลอไปสร้างความประทับใจให้ตัวเอกจนเนื้อเรื่องหลุดไปจากเดิมทั้งนั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็น่าตาคุณภาพมาก่อนแล้วตามมาด้วยนิสัยกับความฉลาดซึ่งแบบนั้นตกตัวละครหลักได้อยู่แล้ว ฉะนั้นถ้าไม่ให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนหรือเผลอไปสร้างความประทับใจให้ตัวเอกคนไหนมากเกินไปหน้าตาแบบนี้จัดว่าถูกต้อง อีกอย่างหน้าชั่วใจทรามฝีมือเซียนจะเป็นคนดีก็ได้คนร้ายก็ไม่มีใครว่าเข้าทางฉันพอดี

รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหงุงหงิงไม่ได้ดั่งใจจากระบบพิกล แต่ช่างมัน

[ระบบขอมอบทักษะ หน้าตาขี้ริ้วฝีมือต่อสู้ขั้นแม็กซ์ (กึ่งถาวร) และเนื้อเรื่องนิยายโลกที่เข้าไปเดินเล่นให้โฮสต์ ขอให้สนุกและทำภารกิจสำเร็จ]