ตอนที่ 43 ให้กัดอีกครั้งหนึ่ง
หรืออาจจะพูดได้อีกอย่างหนึ่งว่า เขาไม่เคยเปลี่ยน หากแต่ปิดบังได้แนบเนียน เป็นเธอเองที่ไม่เคยรู้จักนิสัยใจคอของเขามาก่อน
อยู่ๆ หนิงซีก็เหลือบไปเห็นรอยเลือดบนหลังมือของเขา จึงถามขึ้นว่า “ลู่....คุณลู่คะ มือคุณเป็นอะไร?”
ลู่ถิงเซียวเหลือบตาดูรอยฟันเล็กๆ นั้น เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม แล้วบอกว่า “เธอคิดว่าไงล่ะ?”
หนิงซีกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง “รอยฟันนี้ ดูแล้วคุ้นๆ ตา...”
ลู่ถิงเซียวสีหน้าแสดงความชื่นชม “สายตาไม่เลว”
“อะแฮ่ม ขอบคุณที่ชมค่ะ” หนิงซียิ้มแห้งๆ แล้วก็ถามอย่างหวาดๆ ว่า “ฉันกัดเหรอคะ?”
“คิดว่าฉันใส่ร้ายเธอเหรอ? งั้นกัดอีกครั้งแล้วลองเทียบกันดูก็ได้” ลู่ถิงเซียวเสนอ ทั้งยังยื่นมือให้เธอจริงๆ ซะด้วย
หนิงซีรู้สึกกระดากใจโบกไม้โบกมือพัลวัน “ไม่ต้อง ไม่ต้อง ฉันยอมรับ! ฉันยอมรับผิดแล้วก็ได้! ว่าแต่...เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ฉันดื่มจนเมาไม่รู้เรื่อง จำได้แค่ว่าลุกไปเข้าห้องน้ำ เรื่องหลังจากนั้นก็จำไม่ได้แล้ว...แล้วฉันกลับมาได้ยังไงคะ?”
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com