รถยนต์คันงามเลื่อนเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านชยาวัตในช่วงเย็นหากแต่ประตูทั้งสองด้านยังคงไม่เปิดออกด้วยบุคคลที่อยู่ภายในรถยังคงจ้องกันอยู่นิ่งนาน
เหล็กเพชรจ้องมองหญิงสาวจนมินตราต้องหลบสายตา
"คุณจะนั่งมองฉันอีกนานไหมคะ ถึงบ้านแล้ว ลงไปหันเถอะค่ะ"
"เดี๋ยวผมลงไปเปิดประตูให้ครับ"
จากนั้นประตูฝั่งคนขับเปิดออกพร้อมเหล็กเพชรที่ก้าวลงมาอ้อมเปิดประตูฝั่งด้านข้างคนขับเพื่อประคองให้ภรรยาลงมา มินตราค่อยๆ ขยับก้าวลงมาพร้อมส่งรอยยิ้มให้สามีเช่นเดียวกับที่เหล็กเพชรยิ้มตอบภรรยาเช่นกัน
"ผมว่าการไปเที่ยวครั้งนี้ดีที่สุดที่ผมเคยไปมาทุกที่ เพราะครั้งนี้มีทั้งคุณกับลูกไปด้วย ไม่อยากให้ถึงวันที่เราต้องกลับมาเผชิญงานต่อที่นี่เลยจริงๆ"
"ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ รอไว้ลูกคลอดแล้วเราค่อยไปพร้อมกันอีกทีก็ได้"
เหล็กเพชรพยักหน้าแล้วเลื่อนมือไปแตะท้องของภรรยา
"ว่าไงคะหนูน้อยของพ่อ ไว้ถ้าเราได้ออกมาเจอกันเมื่อไหร่ พ่อจะพาหนูกับแม่ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะคะ"
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com