ตอนที่ 7 อาบน้ำ

เหล่าบริวารในวิมานทองต่างหน้านิ่วคิ้วขมวด สงสัยว่าเด็กสาวผู้นี้เป็นใครกันแน่ เหตุใดรัชทายาทจึงมีรับสั่งให้ดูแลนางดีถึงเพียงนี้ ทว่าพวกเขาก็ทำได้เพียงสงสัยอยู่ในใจ ใครเล่าจะกล้าถามต่อความ

คลีโอเดินนำเซนิตขึ้นบันไดวนที่ทำจากเพชรพลอยขึ้นสู่ชั้นสองของวิมาน เทพหนุ่มพาเด็กสาวเดินผ่านทางเดินยาวเหยียด ผนังซ้ายขวาประดับผ้าม่านสีทองปักลายวิหคห้อยระย้า จนเดินมาถึงทางเข้าทรงโค้งหน้าห้องสรงที่ไร้ประตูปิดกั้น

เซนิตชักเริ่มสงสัยแล้วว่าฐานะของบุรุษผู้นี้อยู่ในขั้นไหน

"องค์หญิง ท่านอาบน้ำให้ชื่นใจก่อนเถิด เราให้คนเตรียมน้ำอุ่นให้ท่านแล้ว จากนั้นค่อยเสวยอาหาร"

"อื้ม ขอบใจนะ" เซนิตเงยหน้างามส่งยิ้มน้อยๆ ให้บุรุษตรงหน้า ร่างกำยำของเขาสูงใหญ่กว่านางมาก บดบังตัวนางจนมิดเลยก็ว่าได้

คลีโอสบตานางนิ่ง ก่อนพยักหน้าพร้อมเอ่ยว่า "เช่นนั้นเราขอตัว" สิ้นคำนั้น เทพหนุ่มก็เดินลิ่วออกไปยังห้องบรรทมอีกห้อง

สาวน้อยซาตานถอดผ้าคลุมบนร่างออก พลางพูดว่า "พวกท่านออกไปเถิด เราอาบเองได้" ริมฝีปากจิ้มลิ้มเอ่ยกับเหล่าเทพสาวรับใช้ ยามปกตินางอาบน้ำเองเสมอ เว้นแต่ตอนอยากขัดสีฉวีวรรณหรือเหนื่อยล้าจากการร่ำเรียนราชกิจมากๆ นางจึงจะให้เพธาและเพนนีเป็นผู้อาบให้

เหล่าสาวรับใช้โค้งศีรษะแล้วพากันเดินออกไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสาวนางนี้ฐานะไม่ธรรมดา ทุกคนจึงรู้หน้าที่เป็นอย่างดี

เซนิตก้าวเท้าขาวเนียนเหยียบบันไดขึ้นบนขอบอ่าง นางปลดเปลื้องซับในที่เปียกชุ่มจากการเล่นน้ำให้ลู่กายตกลงบนพื้น จนไร้สิ่งใดปกปิด... ร่างนวลก้าวขาสวยลงไปในอ่างที่มีกลีบกุหลาบลอยอยู่เหนือผิวน้ำ

"อุ่นจัง"

มือเล็กหยิบเครื่องหอมที่บ่าวรับใช้ของคลีโอเตรียมไว้ให้ นำมาลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง นางใช้เครื่องหอมเหล่านั้นนวดวนเต้าอวบเด้งทั้งสองจนคิดว่าสะอาดแล้ว ค่อยลากไล้ลงไปยังหน้าท้องแบนราบ ต่ำลงไปจนถึงจุดสงวนและสะโพกผายกลมกลึง กลิ่นหอมอ่อนๆ ช่วยให้นางผ่อนคลายได้ดีทีเดียว

เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เหล่าบริวารจึงพานางไปยังห้องเสวย ข้าวปลาอาหาร ผลไม้ และของหวานวางเรียงรายเต็มโต๊ะที่ยาวเกือบหนึ่งเมตร กินสองวันก็ยังไม่หมด

ครั้นเดินเข้ามาก็พบว่าคลีโอนั่งรอนางอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มเปลี่ยนอาภรณ์อยู่ในชุดลำลองสบายๆ ผ้าเนื้อบางสีขาวจับจีบพาดไหล่ทั้งสองไขว่กันเป็นรูปกากบาท เปิดเปลือยไหล่ผึ่งผาย และร่องกล้ามบนหน้าท้อง ท่อนล่างสวมผ้าขาวบางพลิ้วคลุมทับโจงขาสั้นสีขาวสว่างด้านใน พร้อมด้วยเข็มขัดสีดำทองที่คาดอยู่บนเอวสอบ ดูแล้วทรงเสน่ห์ไร้ใครเทียม

คลีโอเห็นเด็กสาวเดินเข้ามาก็ยิ้มอ่อนโอนส่งให้นาง อาภรณ์สีชมพูอ่อนที่เปิดเปลือยหน้าท้องแบนราบและเอวคอด ช่างขับผิวพรรณและรูปร่างของนางให้น่ามองยิ่งนัก

"องค์หญิง เชิญเสวยเถิด" เทพหนุ่มทำหน้าที่เจ้าบ้านที่ดีด้วยการเอ่ยเชิญนาง โดยไม่ปล่อยให้ต้องยื่นเก้ๆ กังๆ อยู่หน้าประตู

เซนิตนั่งลงบนเก้าอี้ มองอาหารตรงหน้าจนตาลาย ยามนี้นางหิวมากแล้ว ไม่ว่าอะไรก็กินได้ทั้งนั้น เด็กสาวหยิบอาหารใส่ปากด้วยท่วงท่างามสง่า นางเป็นถึงองค์หญิงจะกินมูมมามได้อย่างไร ซ้ำยังอยู่ต่อหน้าบุรุษที่ไม่คุ้นเคยอีกต่างหาก

คลีโอมองสาวน้อยตรงหน้าไม่วางตา มือใหญ่หยิบอาหารใส่ปากเงียบๆ ดวงตาคมกริบสำรวจมองนางอย่างละเอียด ราวกับจะอ่านให้ทะลุปรุโปร่ง ดูแล้วนางยังใสซื่ออยู่มาก น่าจะไม่ยากเท่าไร...

"เรายังไม่รู้จักนามของท่านเลย ท่าน...มีนามว่าอะไรหรือ" เซนิตหลอกถามเขาหน้าใสตาซื่อ ทว่าในใจแอบประหวั่นอยู่ไม่น้อย

เทพหนุ่มใช้ผ้าเช็ดคราบอาหารตรงมุมปาก แล้วตอบกลับไป "เรามีนามว่าคลีโอ รัชทายาทแห่งแดนเทพ" คลีโอพูดจบก็คลี่ยิ้มบางๆ ก่อนยกจอกน้ำองุ่นแดงขึ้นดื่ม พร้อมจ้องมองปฏิกิริยาของเด็กสาวนิ่ง

"เทพ!! เทพรึ!?" เซนิตเบิกตาโตร้องอุทานตกใจ

คลีโอยิ้มเยาะอยู่ในใจ 'หึ'

"เทพคือสิ่งใด!?"

คลีโอ "....."