บทที่ 1231 เล่าเรื่องในตำหนัก
ครั้นเห็นอีกฝ่ายยิ้มหยอกล้อมองมาที่ตน เยี่ยจิงอดรู้สึกร้อนผ่าวที่พวงแก้มไม่ได้ “เจ้ามองหน้าข้า ยามพูดทำไมกัน เรื่องนี้เจ้าควรไปบอกกับพี่ชายเจ้าสิ”
“ใช่ๆ ข้าจะบอกกับพี่ชายข้าเอง” เฟิ่งจิ่วหัวเราะคิกคัก จากนั้นพาเยี่ยจิงเดินชมรอบจวนตระกูลกวน แล้วจึงค่อยกลับจวนตระกูลเฟิ่ง
“หลังจากพวกท่านพ่อของข้าย้ายไปอยู่ในวัง ที่นี่ก็กลายเป็นจวนของข้า ข้าให้คนของข้าอยู่ที่นี่ทั้งหมด บ้านนี้อย่างไรก็ต้องมีคนอาศัย หากไม่มีคนอาศัยนานๆ ทีกลับมาสักครั้งจะเปลี่ยวร้างได้
อีกอย่าง จวนของข้ามีพ่อครัวฝีมือยอดเยี่ยมอยู่คนหนึ่งด้วย” เฟิ่งจิ่วพานางเข้าไปในจวนตระกูลเฟิ่ง ให้นางทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม ก่อนจะจัดแจงบ้านพักให้นางพักผ่อน
คนในจวนเฟิ่งเห็นเฟิ่งจิ่วกลับมาก็ตื่นเต้นดีใจกันถ้วนหน้า เสียงขานเรียกนายท่านดังขึ้นเป็นระยะภายในจวน โดยเฉพาะเมื่อคนในครัวรู้ว่าเจ้านายกลับมา ก็เริ่มยุ่งเป็นพัลวัน ตั้งใจจะทำของเลิศรสให้เจ้านายได้กิน
ทั้งสองคนพักในจวน กระทั่งยามพลบค่ำ เฟิ่งจิ่วนึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องหนึ่งไม่ได้บอกบิดา จึงมุ่งหน้าเข้าวังหลวง
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com