479

ตอนที่ 479 ฝันไปเถอะว่าจะมีวันที่จะได้มีหน้ามีตา（9）

จี้อี้นั่งอยู่ที่รถเข็น ขณะที่ถูกจวงอี๋เข็นออกมาจากโรงพยาบาลนั้น ก็เป็นเวลาตอนเย็นหกโมงครึ่งแล้ว เป็นเวลาเลิกงานพอดิบพอดี เส้นทางหลักจากหนานเฉิงไปเป่ยเฉิงนั้นติดจนเลือนรางไปหมด

รถขับๆ หยุดๆ อยู่ประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดถนนก็ลื่นไหลกว่าเดิมนิดหน่อย ขณะที่จวงอี๋กำลังเตรียมตัวที่จะเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

ภายในรถนั้นเงียบสงบมาโดยตลอด ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้จี้อี้หันศีรษะไปมองทางจวงอี๋โดยไม่รู้ตัว

เธอเห็นจวงอี๋ที่กำลังขับรถได้กวาดสายตาไปมองหน้าจอโทรศัพท์ชั่วครู่ หลังจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองจี้อี้ผ่านกระจกมองหลังแวบหนึ่ง หล่อนไม่ได้สบสายตากับเธอก็หยิบหูฟังบลูทูธขึ้นมาใส่ ถึงจะสไลด์หน้าจอเพื่อกดรับสาย “ผู้ดูแลหลิน สวัสดีค่ะ”

ผู้ดูแลหลินที่จวงอี๋พูดถึงนั้น หลายวันก่อนหน้าตอนที่เธอไปบริษัท YC ก็เคยเจอแล้ว เธอนั้นเป็นคนดูแลศิลปินในบริษัท YC โดยเฉพาะ