234

บทที่ 234 จี้อี้ ผมขอโทษ (4)

จี้อี้ที่ดึงสติกลับมาได้เล็กน้อย ตอบอย่างไม่สนใจว่า " ไม่มีอะไร..."

" ไม่มีอะไรแน่นะ? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอมีตรงไหนแปลกๆ.." ถังฮว่าฮว่ายังคงพูดต่อด้วยใบหน้าที่เป็นห่วง

จี้อี้ได้ยินเพียงประโยคแรก จิตใจก็ล่องลอยกลับไปเมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่สั่นระฆังขอพร

    -

ข้างนอกร้านหม้อไฟ

เฮ่อจี้เฉินยืนอยู่ข้างนอกหน้าต่างที่มีเสียงลมเย็นดังซู่ๆ กระทบลงบนกระจกข้างนอก ผ่านบานกั้นของกระจก เขามองเห็นจี้อี้ถูกถังฮว่าฮว่าลากขึ้นไปข้างบน หลังจากที่เงาร่างหายลับไปจนมองไม่เห็นแล้ว เขาจึงเอื้อมมือ หยิบโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋าตลอดเวลาขึ้นมา มองหมายเลขที่โทรเข้า เป็นหานจือฟานที่ก่อนหน้านี้โทรเรียกเขาตอนอยู่ข้างบนเพื่อจะคุยธุระด้วย

ชายหนุ่มกดรับ เฮ่อจี้เฉินไม่รอให้หานจือฟานที่อยู่ในสายเร่งเขา ก็ตอบกลับไปว่า " กำลังจะถึงแล้ว” แล้วก็กดตัดสาย

เขาเงยศีรษะ เฮ่อจี้เฉินกวาดตามองบริเวณที่จี้อี้เพิ่งเดินลับไปอีกครั้ง หลังจากนั้นสายตาก็มองไปที่ระฆังที่อยู่ไม่ไกล เขามองอยู่ไม่ถึงหนึ่งวิ ก็ละสายตากลับมาแล้วหันหลังเดินไปที่ลานจอดรถ