บทที่ 142 เรื่องเกี่ยวกับเขาที่เธอไม่รู้ (2)
เฮ่อจี้เฉินก้าวเท้ากว้าง ไม่นานก็ทิ้งช่วงห่างจากจี้อี้
หลังจากที่เขาเดินไปที่หน้ารถของตนเองแล้ว เขาไม่รีบขึ้นรถ แต่ยืนพิงหน้ารถ ก้มหน้าลงเล็กน้อย จนกระทั่งหางตาเหลือบไปเห็นรองเท้าของจี้อี้ เขาถึงปลดล็อครถ
เมื่อรอจนจี้อี้ขึ้นไปบนรถแล้ว เฮ่อจี้เฉินจึงเปิดประตู แล้วก้มตัวเข้าไปที่นั่งฝั่งคนขับ
เขาและเธอไม่พูด เฮ่อจี้เฉินคุมพวงมาลัยด้วยมือเดียว แล้วขับรถออกไปจากลานจอดรถของโรงแรมปักกิ่งอย่างคล่องแคล่ว
รถเคลื่อนไปตามถนนยามค่ำคืนของเมืองปักกิ่ง หลังจากที่ขับออกมาไกลแล้ว จี้อี้จึงตระหนักขึ้นมาได้ว่าตอนนี้เสื้อผ้าของตนเองหลุดลุ่ย คงไม่เหมาะถ้าจะต้องกลับไปที่หอพักของมหาวิทยาลัย แล้วก็ไม่เหมาะที่จะกลับบ้าน แต่กุญแจห้องชุดที่เฮ่อหยูกวงเตรียมให้เธอก็ลืมเอาไว้ที่บ้าน ไม่ได้เอามาเสียด้วย
จี้อี้มองออกไปนอกหน้าต่างรถ มองแสงไฟข้างนอกหน้าต่างที่เคลื่อนไปไม่ขาดสาย เธอเงียบสักพัก แล้วหันหน้าไปมองเฮ่อจี้เฉินที่จ้องถนนข้างหน้าอย่างตั้งใจ " คุณไปส่งฉันที่หน้าโรงแรมซื่อจี้นะ"
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com