1045

ตอนที่ 1045 หวาดกลัว（6）

“หานหานอยากที่จะมีคุณพ่อมากจริงๆ มีครั้งหนึ่งที่ฉันกับมู่ชิงพาเขาออกไปกินข้าวนอกบ้าน ที่นั่งข้างๆ เป็นครอบครัวที่มีกันสามคน ลูกสาวบ้านนั้นเด็กกว่าหานหานอีก พึ่งจะหัดพูดได้ไม่เท่าไหร่ เด็กคนนั้นเรียกคุณพ่อตลอด ฉันมองออก ว่าพ่อของเธอรักและทะนุถนอมเธอมาก เธอเรียกเขาครั้งหนึ่ง พ่อของเธอก็จะขานตอบครั้งนึง ลูกสาวก็ยิ่งตะเบงเสียงให้ดังขึ้นกว่าเดิม จนกระทั่งต่อมา หานหานอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองเด็กคนนั้น หานหานไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่ฉันมองออกว่าเขากำลังอิจฉา อิจฉามาก....”

“ตอนเย็นของคืนนั้น พอกลับมาถึงบ้าน ตอนดึกฉันเล่านิทานก่อนนอนให้เขาฟัง รอจนกระทั่งเขาหลับไปแล้ว ฉันนั่งเขียนต้นฉบับอยู่ข้างๆ ในกลางดึกนั้น เขาก็ละเมอขึ้นมา นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นหานหานละเมอ ในปากของเขาส่งเสียงเพียงแค่สองพยางค์เท่านั้น ก็คือ.....คุณพ่อ......”

หานจือฟานเผยอปาก อยากที่จะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเจ็บลำคอ พูดอะไรไม่ออกแม้แต่พยางค์เดียว