1037

ตอนที่ 1037 เรื่องตลก（8）

เขามองดวงตาของเธออยู่สักพัก และถึงจะส่งเสียงพูด: “หวานหว่าน พวกเราสามารถกลับไปเป็นเหมือนเก่าได้ไหม?”

พวกเราสามารถกลับไปเป็นเหมือนเก่าได้ไหม?

ประโยคที่แสนจะง่ายดาย เฉิงเว่ยหว่านคิดอยู่ในสมองเป็นเวลาเนิ่นนาน แต่ก็ไม่เข้าใจความหมายในประโยคนี้ของหานจือฟาน

ลูกกระเดือกของหานจือฟานขยับขึ้นลงไปสองสามที และส่งเสียงขึ้นมาอีกครั้ง ทวนประโยคเมื่อกี้ซ้ำอีกครั้ง: “หวานหว่าน ถ้าฉันบอกว่าฉันรักเธอ พวกเราสามารถกลับไปเป็นเหมือนเก่าได้ไหม?”

ถ้าฉันบอกว่าฉันรักเธอ.... ฉันรักเธอ.....

เฉิงเว่ยหวานยืนงงงวยอยู่ที่เดิมต่ออีกสักพัก และถึงจะเข้าใจว่า “ฉันรักเธอ” เป็นตัวแทนของอะไร ปฏิกิริยาตอบโต้อย่างแรกของเธอก็คือ คิดว่าตัวเองปรากฏภาพหลอน

เป็นเพราะในระยะนี้อารมณ์ของเธอไม่ค่อยดีนัก โรคซึมเศร้าจึงเพิ่มทวีขึ้นแล้วเหรอ? นี่เธอป่วยไม่น้อยเลยนะเนี่ย ภาพที่ไม่สามารถปรากฏออกมาได้โดยสิ้นเชิง คาดไม่ถึงว่าเธอยังกล้าจิตนาการ........

พอเฉิงเว่ยหว่านคิดได้ดังนั้น มุมปากก็ผุดเป็นรอยยิ้มเยาะหยันตัวเองขึ้นมาบางๆ

ดูแล้ว พรุ่งนี้เธอยังต้องไปพบจิตแพทย์สักหน่อยแล้ว....