1008

ตอนที่ 1008 ตัดให้ขาด（8）

ดวงอาทิตย์ขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ อากาศก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ หานจือฟานที่หน้าผากประดับเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อไม่มีวี่แววว่าจะจากไปเลยสักนิด

เวลาค่อยๆ ไหลรินไปอย่างช้าๆ หลังจากที่ดวงตะวันเอนไปทางตะวันตก แสงค่อยๆ ดำมืดลงทีละนิด หานจือฟานก็เหลียวหน้าไปมองแผ่นหินจารึกที่อยู่ข้างๆ ปราดหนึ่ง

ตั้งแต่ตอนเช้าจนถึงตอนนี้ เขาที่ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ จู่ๆ ก็ขยับริมฝีปาก: “หลีหลี พี่ต้องไปแล้ว รอครั้งหน้าให้พี่มีเวลา พี่จะมาหาเธอใหม่.....”

แต่ก่อนเวลาที่หานจือฟานมาหาหานจือหลี พอพูดประโยคพวกนี้จบ เขาก็มักจะยืดตัวขึ้นและจากไปแล้ว แต่ทว่ารอบนี้ เมื่อเขาพูดจบก็นั่งอยู่บนพื้น ไม่ขยับเขยื้อน

เขาคลำบุหรี่ออกมาจากในกระเป๋า หลังจากที่สูบเข้าไปสองที ก็ส่งเสียงอีกครั้ง: “หลีหลี ตอนนี้เธอกำลังโทษพี่ชายอยู่หรือเปล่า? โทษที่ระยะนี้พี่ชายทำดีกับหล่อนขนาดนั้น....”

“หลีหลี เธออย่าโมโหไปเลย ต่อไปพี่ชายจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว.... พี่ชายในตอนนั้นก็แค่ใจอ่อน เห็นหล่อนน่าสงสาร.....”