บทที่ 11 เยี่ยนเสี่ยวซื่อเคลิบเคลิ้ม!
เยี่ยนเสี่ยวซื่อน้ำลายไหลย้อย ขาของนางเตะไปมา จนไม่ทันระวังไปเตะโดนบางอย่างเข้า นางเหยียบขึ้นไป ร่าง
เล็กพุ่งลงไปในโลงศพ
แน่นอนว่านางไม่เจ็บ อย่างไรเสียนางก็ตัวอวบอ้วน ทั้งยังสวมเสื้อผ้าหนา ที่สำคัญก็คือเสื้อผ้าของนางเป็นขนนุ่ม!
“เอ๊ะ? พวกเจ้าได้ยินเสียงอะไรไหม?”
ด้านนอกเขตหวงห้าม ทหารเผ่ามารเอ่ยขึ้น
“เหมือนว่าจะมีของตกลงบนพื้น?”
ทหารอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“ไปเร็ว รีบเข้าไปดู!”
ทหารทั้งสี่คนรับคำสั่ง ในมือของพวกเขาถือกุญแจสำหรับเข้าไปในเขตหวงห้าม แล้วเดินเข้าไปในด้านในอย่างง่ายดาย
ทั้งสี่คนไม่ได้ไปที่อื่นใด นอกเสียจากตรงไปยังโลงศพหยก
ในขณะเดียวกันเยี่ยนเสี่ยวซื่อก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันและเสียงฝีเท้า สัญชาตญาณบอกนางว่าต้องรีบซ่อนตัวโดยเร็ว นางหันก้นเล็กๆ ดึงแขนเสื้อของเด็กหนุ่ม แล้วรีบมุดเข้าไป
มองไม่เห็นข้า มองไม่เห็นข้า มองไม่เห็นข้า…
ทันทีที่ทหารทั้งสี่เดินมาถึงโลงศพ ก็เห็นเด็กหนุ่มซึ่งกำลังหลับสนิท แล้วก็...เด็ก...ไม่สิ แกะตัวหนึ่ง?
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com