บทที่ 34 เยี่ยนเสี่ยวซื่อตื่นเต้น!
เลือดที่ปลายนิ้วไม่ได้ออกมาก มีเพียงหยดเล็กๆ แต่นั่นก็เพียงพอจะทำให้อวี๋หวั่นสงสัย
ไม่ใช่ภาพลวงตาหรือ? ข้าถูกลูกปัดกัดแล้วเลือดออก?
ความจริงจะใช่กัดหรือไม่ เวลานี้อวี๋หวั่นก็ไม่แน่ใจนัก ความเจ็บปวดเล็กๆ เมื่อครู่นี้หายไปแล้ว เช่นเดียวกับคนที่สัมผัสของร้อนจัด ความรู้สึกแรกอาจไม่ได้ร้อน แต่เย็นเป็นน้ำแข็ง บางครั้งการรับรู้แรกของร่างกายมนุษย์ก็อาจผิดพลาด
อวี๋หวั่นไม่มีทางเชื่อว่าลูกปัดจะสามารถกัดคนได้ ดังนั้นอาจเป็นเพราะตนสัมผัสโดนพื้นผิวขรุขระไม่สม่ำเสมอ?
อวี๋หวั่นถือลูกปัดไว้ในมือและถูไปมาอีกครั้ง ไม่เห็นมีเลย ทั้งยังผิวเรียบลื่นมากอีกด้วย
หรือ...จะมีสัตว์พิษอยู่ในนั้น?
ไม่สิ เธอพกมันติดตัวตลอด หากมีสัตว์พิษ เธอกับสัตว์พิษตัวน้อยก็คงรู้นานแล้ว
อวี๋หวั่นมองราชันพันสัตว์พิษ “ใช่เจ้ากัดข้าหรือไม่?"
ราชันพันสัตว์พิษตกใจ!
ไม่ใช่ความผิดมันนะ!
เมื่อเห็นว่าลูกปัดทำให้อวี๋หวั่นบาดเจ็บ สัตว์พิษตัวน้อยก็อุ้มลูกปัดโยนลงพื้นด้วยความโกรธ!
จากนั้นก็เตะซ้ายทีขวาที ลูกปัดกลิ้งไปทั่วทั้งห้อง
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com