Vol.2-472 เยี่ยนเสี่ยวซื่อส่งอำลา
บทที่ 472 เยี่ยนเสี่ยวซื่อส่งอำลา
“นี่มันลูกปัดอะไร?” อวี๋หวั่นเอื้อมมือหยิบขึ้นมาพลิกดู ไม่เห็นอะไรแปลกประหลาด “ไข่มุกราตรีหรือ?”
อวี๋หวั่นนำมันไปไว้ใต้โต๊ะ “ไม่เห็นสว่างเลย อาม่าท่านดูสิ"
อาม่าหยิบลูกปัดที่อวี๋หวั่นกล่าวถึงมา สองสามวันนี้เขาแทบจะคุ้ยทั้งหอเก็บตำราของสกุลซือคง และได้เข้าใจประวัติของสกุลซือคงและเผ่าพ่อมดอยู่ไม่น้อย ทันทีที่ลูกปัดมาอยู่ในมือ เขาก็แทบจะสรุปได้ทันทีว่า นี่คือศิลาพ่อมดของเผ่าพ่อมด
“ศิลาพ่อมดคืออะไรหรือ? เหมือนกับศิลาสตรีศักดิ์สิทธิ์ ที่เป็นหินที่ใช้ทดสอบพลังสายเลือดในหมู่ชนเผ่าพ่อมดหรือ?” อวี๋หวั่นถามอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่ใช่” อาม่าส่ายหัว “การสืบทอดของเผ่าพ่อมดไม่ได้ขึ้นอยู่กับสายเลือด ดังนั้นจึงไม่มีหินสำหรับทดสอบสายเลือด ศิลาพ่อมดสามารถใช้เป็นสกุลเงินในเผ่าพ่อมด แต่ข้าคิดว่าศิลาพ่อมดนี้ไม่ใช่ศิลาพ่อมดธรรมดา”
“ไม่ธรรมดาหรือ?” อวี๋หวั่นจ้องมองลูกปัดด้วยความแปลกใจ ไม่ว่ามองอย่างไร มันก็คือไข่มุกราตรีที่ส่องแสงไม่ได้
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com