บทที่ 386 (2) เลือดสตรีศักดิ์สิทธิ์
นี่เป็นเพียงของมีค่าชิ้นสุดท้ายของนางหลาน แต่นางให้พวกเขาด้วยความเอ็นดู กระนั้นเด็กทั้งสามก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง โยนกำไลทิ้งไป และหยิบเชือกสีแดงไปเล่นแทน
นางหลานตกใจกับเหตุการณ์นี้จนพูดไม่ออก
นางเดาออกว่าอวี๋หวั่นออกเรือนและมีลูกแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่จะมีลูกถึงสามคน เรื่องนี้ออกจะเหนือความคาดหมายของนางไปสักหน่อย
เมื่อก่อนนางและพี่สาวแทบไม่รอดชีวิต ไม่รู้จริงๆ ว่าอาหวั่นเลี้ยงแฝดสามให้อ้วนจ้ำม่ำเช่นนี้ได้อย่างไร แถมยังน่ารักน่าเอ็นดู
สาวใช้เข้ามารายงานว่านางทำความสะอาดห้องคลอดเสร็จเรียบร้อย และจัดแจงให้จื่อเยียนพักผ่อนแล้ว
นางหลานจึงให้นางอุ้มทารกน้อยไปวางไว้ข้างกายจื่อเยียน รอจนจื่อเยียนมีน้ำนม ค่อยให้นางป้อนนมเขา
ช่วงเวลาอันคับขันที่สุดได้ผ่านพ้นไป นางหลานจูงมืออวี๋หวั่นเข้าไปนั่ง แล้วถามอวี๋หวั่นว่ามาหมิงตูด้วยเหตุใด และมากับใคร “...ตอนนั้นท่านพี่ทิ้งของไว้ด้านล่างหน้าผา เพราะคิดว่าโชคอาจเข้าข้างนางบ้าง แต่หลายปีผ่านไปก็ยังไม่ได้รับข่าวคราวของท่านแม่ จนข้าเองก็ยอมแพ้ไปแล้ว”
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com