Vol.2-294 พ่อลูก ภาพแฉก (1)

บทที่ 294 พ่อลูก ภาพแฉก (1)

กลุ่มเยี่ยนจิ่วเฉากับอวี๋หวั่นกลับจวนเห้อเหลียน

ฮูหยินผู้เฒ่าไม่ได้พบหลานชายและเหลนมาหลายวัน แม้แต่การเล่นไพ่ที่เป็นสิ่งโปรดปรานก็ยังไม่มีกะจิตกะใจ ทันทีที่ได้ยินข้ารับใช้บอกว่าคุณชายใหญ่ คุณหนูใหญ่และคุณชายน้อยกลับมาถึงจวนแล้ว ฮูหยินผู้เฒ่าถึงกับโยนไพ่ใบไม้ในมือ แล้วคว้าไม้เท้าออกไปต้อนรับ

ต้าเป่าเป็นคนแรกที่วิ่งเข้าลานมา

ด้านพละกำลัง น้องชายทั้งสองไม่เคยสู้เขาได้

แต่เสี่ยวเป่ามีแผนสูงกว่าเขา คนยังไปไม่ถึง ทว่าเสียงนำไปก่อนแล้ว

"ย่าทวด! ข้าคิดถึงท่านแทบขาดใจ"

เด็กน้อยทั้งสามมีหน้าตาเหมือนกัน ฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินเสียงของเสี่ยวเป่าก่อน จากนั้นถึงมองเห็นต้าเป่า นางเกือบเข้าใจว่าผิดต้าเป่าคือเสี่ยวเป่า

ดีที่ต้าเป่ามีผมยาวออกมาเล็กน้อย ฮูหยินผู้เฒ่านับผมบนศีรษะของเขา

หนึ่งเส้น

อ้อ นี่คือต้าเป่า

“เหลนของย่า!" ฮูหยินผู้เฒ่าอุ้มต้าเป่า มองซ้ายมองขวา ช่างหาได้ยากยิ่ง

“ย่าทวด! ย่าทวด!"

“ย่าทวด! ย่าทวด!"

เอ้อร์เป่า เสี่ยวเป่าวิ่งเข้าลานมาพร้อมกัน แต่น่าเสียดายที่ต้าเป่าใช้ร่างอวบอ้วนจองแขนของฮูหยินผู้เฒ่าจนไม่มีที่ว่างสำหรับสองพี่น้องอีกแล้ว