Vol.2-234 แม่ลูกพบหน้า (1)

บทที่ 234 แม่ลูกพบหน้า (1)

ณ สวนอู๋ถง อวี๋หวั่นอาบน้ำให้เด็กชายทั้งสาม ยิ่งอายุมากขึ้นพวกเขาก็ยิ่งมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่เชื่อฟังเหมือนตอนที่พวกเขาอายุเพียงสองขวบ บอกให้นั่งดีๆ ก็ทำเอะอะวุ่นวายอยู่ในอ่าง

ต้าเป่าเคยองอาจและมีอำนาจมากที่สุด แต่เพราะน้องชายทั้งสองพูดได้แล้ว พวกเขาก็มักจะรวมหัวกลั่นแกล้งต้าเป่า เพียงอวี๋หวั่นหันตัวไปหยิบเสื้อผ้า ต้าเป่าก็ถูกน้องชายทั้งสองสาดน้ำใส่

"เอ้อร์เป่า! เสี่ยวเป่า!” อวี๋หวั่นเพียงมองเห็นเงาที่พื้น ก็จับได้ว่าเด็กน้อยทั้งสองกำลังทำตัวร้ายกาจ เมื่อหันกลับมา เธอก็จ้องมองพวกเขาด้วยท่าทางดุร้าย

ทั้งสองก้มหน้าลงอย่างกระมิดกระเมี้ยน ทำท่าไร้เดียงสาไม่มีพิษภัย และอาบน้ำต่อไป

อวี๋หวั่นเช็ดน้ำบนใบหน้าของต้าเป่า อุ้มเขาขึ้นมา เช็ดตัว สวมเสื้อผ้าและวางลงบนเตียง

เสี่ยวเป่าร้องเรียก “ท่านแม่! ท่านแม่! ข้าอยากสวมด้วย!”

“ฝูหลิง!” อวี๋หวั่นเรียกไปทางประตู

ฝูหลิงก้าวเข้ามา อุ้มเสี่ยวเป่าที่เปียกปอนขึ้นมาเช็ดตัว มือหนาหยาบใหญ่ถูตัวเสี่ยวเป่าจนเด็กน้อยแลบลิ้นตาเหลือก

เสี่ยวเป่าที่ถูก ‘ย่ำยี’ ปีนขึ้นไปบนเตียงอย่างน่าสงสาร และพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของมารดา