บทที่ 192 ลุงใหญ่จอมตามใจ
เห้อเหลียนเป่ยหมิงบอกว่า “ข้าไม่กิน”
จิ้งจอกหิมะน้อย “ฮึ่มมม”
แต่ข้ากินนะ!
จิ้งจอกหิมะน้อยตะกุยทั้งสี่ขา น้ำลายสอ
เห้อเหลียนเป่ยหมิงมองไปยังเจ้าตัวน้อยซึ่งอยู่ไม่สุข จึงจำใจรับถังหูลู่ไม้นั้นมา
“ฮึ่ม!” ลูกจิ้งจอกหิมะไม่รีรอพุ่งเข้าไป กอดถังหูลู่ซึ่งยาวกว่าลำตัวของมันเสียอีก แล้วกินเสียงดัง ‘กร้วมๆ’ อย่างเอร็ดอร่อย
อีกด้านหนึ่ง เห้อเหลียนเป่ยหมิงก็ม้วนภาพเขียนและเก็บใส่ไว้ในตระกร้าบนโต๊ะแล้ว เมื่อมองโดยรวมแล้ว ม้วนภาพเหล่านี้ดูเหมือนกันไปหมด แต่ไม่รู้ว่าทำไม อวี๋หวั่นถึงรู้สึกว่าภาพวาดของเด็กหนุ่มคนนั้นจึงดูโดดเด่นเป็นพิเศษ
“มีอะไรอีกไหม?” เห้อเหลียนเป่ยหมิงถาม
“ไม่มีเจ้าค่ะ” อวี๋หวั่นหลุบตา “เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”
“อืม” เห้อเหลียนเป่ยหมิงพยักหน้าน้อยๆ
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com