บทที่ 182 พานพบ (2)
อวี๋หวั่นพูดต่อ “ที่ข้ากล้าพูดเช่นนี้ ก็เพราะเหตุผลที่สำคัญเหตุผลหนึ่ง นั่นคือท่านพ่อข้าเป็นท่านโหวแห่งต้าโจว เขาเป็นแม่ทัพปกป้องชายแดน! ภาษิตโบราณกล่าวไว้ได้ดี มังกรกำเนิดมังกร หงส์กำเนิดหงส์ ท่านพ่อข้าแม้จะเติบโตในชนบท แต่ก็มีความสามารถ มิใช่เพราะสายเลือดของเทพสงครามที่ไหลเวียนอยู่ในสายเลือดหรอกหรือ?”
จริงเท็จระคนกันไปในคำพูดของอวี๋หวั่น ทว่าน้ำเสียงเปี่ยมความมั่นใจ ไหลลื่น มีต้นสายปลายเหตุ ทำให้ผู้ฟังไม่อาจจับผิดได้
บ่าวคนสนิทถามตนเองว่าเขาเข้ามาในบ้านสกุลเห้อเหลียนหลายปี รับใช้แม่ทัพใหญ่ก็ไม่นับว่าไร้ข้อผิดพลาด แต่ข้อมูลที่จำเป็นต้องกลั่นกรองก็ย่อมไม่อาจปักใจเชื่อได้ทันที คำพูดของแม่นางคนนี้จริงหรือเท็จกัน? จะว่าจริง เหตุใดเขาไม่รู้? จะว่าเท็จ ก็ไม่ยักเหมือนเรื่องโกหก…
บ่าวคนสนิทถูกคำพูดของอวี๋หวั่นทำให้สับสนเสียแล้ว
เห้อเหลียนเป่ยหมิงกล่าวออกมาอย่างไม่ช้าไม่เร็ว “พวกเจ้าทั้งหมดถอยออกไปก่อน”
“ขอรับ” บ่าวคนสนิทรับคำสั่ง และถอยออกไปพร้อมกับเหล่าทหารสิบจั้ง ปรมาจารย์พิษก็ถูกพาออกไปเช่นกัน
“อาม่าต้องอยู่ที่นี่!” อวี๋หวั่นบอก
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com