บทที่ 150 เด็กอ้วนใสซื่อแสนเจ้าเล่ห์ อัดเห้อเหลียนฉีให้น่วม (2)
เห้อเหลียนฉียิ้มกว้าง พลางหยิบตั๋วทองคำสองใบออกมาจากแขน โดยมีมูลค่าหน้าตั๋วหนึ่งร้อยตำลึง หนึ่งร้อยตำลึงเพียงพอที่จะซื้อคนดังที่สุดในเมืองหลวงได้ ความงามของไป๋ถังก็ยังต่างจากคนดังที่สุดของหอนางโลมอยู่บ้าง ทว่านางใสซื่อบริสุทธิ์ราวกับดอกกล้วยไม้ อ่อนโยนดั่งบุตรท้อที่หอมหวาน และลมหายใจที่สะอาดของดรุณีแรกแย้ม ชายใดต่างหลงใหลในสตรีเช่นนี้ได้อย่างง่ายดาย
ไป๋ถังเอื้อมมือไปรับตั๋วทองคำ ทว่าเห้อเหลียนฉีก็ชักมือขึ้นและเอ่ยอย่างเนิบนาบ "ขึ้นรถม้าก่อน"
ไป๋ถังเชิดคางขึ้นพลางเอ่ย “เพียงไม่กี่ก้าว เดี๋ยวข้าก็เดินไปเอง!"
เห้อเหลียนฉีมองนาง จากนั้นมองไปเด็กที่นางกำลังอุ้ม พลันยิ้มออกมาอย่างรู้เท่าทัน "เจ้าอย่าได้เล่นบุตรไม้กับข้า"
ไป๋ถังคว้าตั๋วทองคำและพึมพัม "เจ้ากลัวว่าข้าเล่นบุตรไม้กับเจ้ารึ?"
เห้อเหลียนฉียิ้ม “แน่นอนว่าไม่ เพราะหากเจ้าเล่นไม่ซื่อ ผลที่ตามมาคือหายนะ"
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com