บทที่ 139 นางเจียงแสดงมือ
ณ คุกหลวง ในห้องทรมานอันเงียบสงัด โจวไหวสวมกุญแจมือ นั่งอยู่บนเก้าอี้ทรมานเย็นเฉียบ เนื่องจากฮ่องเต้ทรงมีคำสั่งห้ามทรมานโจวไหว ดังนั้นโจวไหวจึงอยู่อย่างสุขสบายตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา แม้แต่เครื่องทรมาน เขาก็ยังไม่ต้องขึ้นไป
ถูกทรมานเข้าก็ไม่ยอมบอกความจริง หากไม่ทรมานก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เขาได้แต่นั่งวางท่าอยู่เช่นนั้น พูดจาราวกับตนเป็นนายท่าน จนพัศดีในคุกหลวงโมโหเขาแทบตาย กระนั้นข้างกายของโจวไหวก็มีคนที่ฮ่องเต้ส่งมาอารักษา เขานึกอยากจะอัดโจวไหวสักทีสองทีก็ทำไม่ได้
พัศดีของคุกหลวงดื่มชาเย็นๆ เพื่อลดไฟโทสะ “โจวไหว ข้าต้องถามเจ้ากี่ครั้งเจ้าถึงจะยอมบอกความจริง? ”
“ความจริงอะไร? ” โจวไหวถามอย่างเอื่อยเฉื่อย
พัศดีกล่าวว่า “หลังจากที่แม่ทัพเซียวได้รับรายชื่อมาแล้ว เขาไม่ได้พบกับเหยียนฉงหมิงโดยลำพังเลยใช่หรือไม่? ”
โจวไหวแค่นเสียงขึ้นจมูก “เจ้าถามข้า หรือว่าถามใคร? ”
พัศดีโมโหจนปอดแทบระเบิด คุณชายเยี่ยนเร่งเร้าต้องการผลโดยเร็ว ฮ่องเต้ก็ทรงกดดันไม่ต้องการผล โจวไหวก็ดันเดาพระทัยฮ่องเต้ได้ จึงเอาแต่เล่นลิ้นไม่เลิก
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com