บทที่ 71 แม่ลูกพบหน้า (1)
อวี๋หวั่นนำหน่อไม้ดองไปหนึ่งจานและอัวอัวโถวที่ป้าสะใภ้ใหญ่เตรียมให้ติดไปด้วย แล้วจึงขึ้นไปนั่งบนรถม้า
“ข้าไม่คุ้นกับการนั่งรถม้ากับบุรุษแปลกหน้า คำขอนี้คงไม่มากเกินไปกระมัง? ” อวี๋หวั่นถามด้วยน้ำเสียงเป็นปกติ
บุรุษผู้นั้นยิ้ม “ได้”
พูดจบ เขาก็ยอมลงจากรถม้าแต่โดยดี
ทว่าผ่านไปเพียงชั่วประเดี๋ยวเดียว ก็กลับขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับผ้าสีดำในมือ
“เช่นนั้นก็จำต้องล่วงเกินแม่นางอวี๋แล้ว” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
อวี๋หวั่นเข้าใจความหมายทันที จึงไม่ได้ขัดขืน
เขาใช้ผ้าปิดตาอวี๋หวั่น ผูกปม จากนั้นก็ลงจากรถไป
รถม้าวิ่งอ้อมในเมืองหลวงอยู่สองสามรอบ ราวกับเพื่อให้มั่นใจว่าอวี๋หวั่นจะไม่สามารถจดจำเส้นทางได้ วิ่งวนจนอวี๋หวั่นไม่รู้เหนือใต้ออกตกอีกต่อไป จากนั้นจึงเคลื่อนต่อไปโดยมิได้หยุด
อวี๋หวั่นนั่งเงียบอยู่บนรถม้า เธอฉีกอัวอัวโถวออกมาปั้นเป็นก้อนกลมเล็ก แล้วโยนออกนอกหน้าต่าง
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com