บทที่ 29 ฉีกหน้ากาก (1)
ประตูปิดลง นายท่านไป๋และฮูหยินไป๋ต่างก็ออกไปแล้ว บ่าวรีบเข้ามาแล้วก็ออกไป โดยรอบของเรือนที่เมื่อครู่มีเสียงดังเอะอะโวยวายพลันเงียบลง อวี๋หวั่นลงมาจากกำแพง เดินตรงไปยังห้องของไป๋ถัง
ครั้งนี้ห้องของไป๋ถังไม่ได้ลงกุญแจจากด้านนอก แต่อวี๋หวั่นกลับผลักประตูเข้าไปไม่ได้
ลงกลอนจากด้านใน?
อวี๋หวั่นเคาะประตูเบาๆ ไม่มีเสียงตอบรับใด เธอไม่อยากกระโตกกระตาก ด้วยกลัวว่าจะทำให้ฮูหยินไป๋และคนอื่นที่เดินออกไปได้ไม่ไกลจะแห่กันกลับมา
อวี๋หวั่นอ้อมไปยังหน้าต่างห้องซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของทางเดิน ยื่นมือออกไปแล้วเลิกม่านขึ้น!
เธอเห็นว่าไป๋ถังนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มือหนึ่งถือกรรไกร อีกมือหนึ่งจับเส้นผมยาวของตน นางง้างกรรไกรแล้ว หากช้าไปอีกเพียงชั่วพริบตาเดียว ผมยาวดำขลับดุจหมึกก็คงจะไม่เหลือแล้ว
“ท่านทำอะไรน่ะ?” อวี๋หวั่นดันตัวขึ้นแล้วกระโดดเข้าไปในห้องด้วยมือเดียว
ไป๋ถังหมดท่าทางอาลัยตายอยาก มิได้มองเสียด้วยซ้ำว่ามีคนเข้ามาในห้อง ขณะที่นางงับกรรไกรลง อวี๋หวั่นก็ดึงปิ่นปักผมเข้าไปสอดไว้ตรงกลางทันที
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com