บทที่ 12 จดจำได้ (1)
นายท่าน?
ที่แท้ชายชราที่ไม่เตะตาผู้นี้เป็นเจ้าของเรือนหลังนี้...พ่อครัวเทพเป้ารึ?
เหยียนหรูอวี้ตกใจ
เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไรกัน? ไม่ใช่พ่อครัวเทพหรอกกระมัง? เหตุใดสภาพมอซออย่างกับขอทาน?
อีกอย่าง เขามาอยู่กับแม่นางจากชนบทนี่ได้อย่างไรกัน?
ดูจากสภาพเปียกปอนเช่นนี้ หรือว่าจะไปตกน้ำมา?
ความสงสัยนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นในสมองของเหยียนหรูอวี้ ตีกันสะเปะสะปะเสียจนนางรู้สึกมึนงงไปหมด
แม้แต่ตัวนางเองยังลืมไปแล้วว่ามาทำอะไรที่นี่ นางได้แต่จ้องอวี๋หวั่นพยุงพ่อครัวเทพเป้าเขม็ง อีกทั้งบ่าวหนุ่มก็คำนับงกๆ เชิญพวกเขาเข้าไป
“คุณหนู!” ลี่จือกระซิบเตือน
เหยียนหรูอวี้จึงได้สติกลับมา นางมองไปยังพ่อครัวเทพเป้าซึ่งกำลังก้าวข้ามธรณีประตู “พ่อครัวเทพเป้า ข้าเป็นศิษย์ของแม่นางตู้! แม่นางตู้ออกจากเมืองหลวงไปแล้ว นางหวังว่าข้าจะได้พบหน้าท่านสักครา”
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com