บทที่ 8 ไข่ล้ำค่าสามฟอง (1)
เด็กชายทั้งสามติดดอกไม้สีแดงช่อใหญ่ เขียนคิ้ว ทาแก้มด้วยแป้งสีแดงสด ริมฝีปากสีแดงเพลิงยกยิ้มเกือบถึงโคนหู คู่กับเสื้อผ้าสีแดงเขียวราวกับพายุที่กำลังโหมกระหน่ำพร้อมกับสายฟ้าฟาด องค์ชายรองผู้กล้าหาญไม่เกรงกลัวสิ่งใดก็ยังถึงกับสะดุ้งสามครั้ง!
เมื่อเห็นเด็กน้อยสามคนนี้ ก้อนขนน้อยที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของอวี๋หวั่นก็ตกใจจนหลุดร้องเสียงลั่น!
วิเศษ วิเศษจนตาแทบบอด…
อวี๋หวั่นไม่ทันคาดคิดว่าชั่วครู่เดียวที่เธอไม่อยู่ มารดาของเธอจะรีบร้อนแข่งกับเวลา พาเด็กน้อยทั้งสามไปพบกับความโชคร้าย
เธอควรจะรู้สึกขอบคุณมารดาที่ยังไม่ได้ขำจนเก็บอาการไม่อยู่เพราะยังเกรงใจที่มีแขกมาเยี่ยมเยียนใช่หรือไม่?
ภายในบ้าน นางเจียงอ้าปากค้าง
อวี๋หวั่น "ท่านแม่"
นางเจียงหุบปากอย่างขุ่นเคือง
อวี๋หวั่นพาเด็กน้อยที่สภาพดูไม่จืดไปล้างหน้าในสวนหลังบ้าน
เด็กน้อยที่ล้างหน้าจนสะอาด เผยให้เห็นรูปโฉมดั้งเดิม ใบหน้างดงามไร้ที่ติสุดจะพรรณนานี่มัน...นี่มัน...
ชื่อของบุคคลหนึ่งปรากฏขึ้นมาในความคิดของเยี่ยนไหวจิ่ง
เขาตัวสั่นสะท้าน!
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com