Vol.2-004 คนที่ล้มคือเจ้า (1)

บทที่ 4 คนที่ล้มคือเจ้า (1)

อวี๋หวั่นเตรียมตัวอย่างเต็มเพื่อการประลองในครั้งนี้ โดยไม่รู้เลยว่ามารดาได้ลักพาตัวเด็กน้อยสามคนกลับมาให้เธอ อวี๋หวั่นกับอวี๋เฟิงเลือกวัตถุดิบที่พอใช้การได้

“เหตุใดกระทั่งซีอิ๊วกับผักกาดขาวก็ไม่มี?” อวี๋เฟิงพึมพำ ทั้งที่ผักกาดขาวเป็นผักที่พบได้มากที่สุด และเข้ากับอาหารต่างๆ ได้หลายชนิดที่สุด ไม่ว่าทำอย่างไรก็อร่อยและไม่ส่งผลต่อรสชาติวัตถุดิบหลัก

อวี๋หวั่นหัวเราะ “หากพี่รองอยู่ที่นี่ เขาคงบอกว่า ใยจึงมีเนื้อน้อยยิ่งนัก?”

เมื่อวานชั้นวางวัตถุดิบเต็มไปด้วยไก่เป็ดปลา ทว่ามาวันนี้กลับไม่เห็นเลยสักชิ้น

“ที่เจ้าว่ามาก็ถูก” อวี๋เฟิงกล่าวอย่างสลดใจ “วัตถุดิบเหล่านี้ตุ๋นน้ำแกงไก่ก็ไม่เลว”

อวี๋หวั่นผายมือออก น่าเสียดายที่เนื้อไก่ก็หาได้มีให้ใช้

หลังนำวัตถุดิบมา ทั้งกลุ่มก็ช่วยกันจัดการความคาวออกจากเนื้อปลิงทะเล

พ่อครัวหลิวกับพ่อครัวจางเลือกใช้เหล้าขาวมาลวกปลิงทะเลก่อน จากนั้นจึงใส่ขิง เหล้าขาวและกระเทียมที่ปรุงสุกลงไป วิธีนี้ช่วยขจัดกลิ่นคาวของปลิงทะเลได้เป็นอย่างดี วิธีนี้ทำให้วัตถุดิบเสริมที่มีกลิ่นฉุน เข้ากับรสชาติของปลิงทะเลได้อย่างง่ายดาย