บทที่ 68 หัวเราะเสียงหมู
บ้านสกุลอวี๋ไม่ได้คึกคักเช่นนี้มานานแล้ว ไม่เพียงทั้งสองครอบครัวมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ยังมีเด็กน้อยที่น่ารักมาเพิ่มอีกสามคน
“พวกเขามาบ้านเราได้อย่างไร” อวี๋หวั่นถาม
“คนที่แซ่วั่นส่งมา” นางเจียงตอบ
ในกล่องที่คนแซ่วั่นส่งมานั้นมีเด็กอยู่สามคน หากคิดแล้ว เป็นของที่เขาส่งมามิผิดแน่!
อวี๋หวั่นลูบคางด้วยความสงสัย “ทำไมเขาจะต้องส่งคุณชายจากจวนคุณชายเยี่ยนมาด้วย เขาไม่ได้บอกอะไรหรือ?”
“ไม่ได้บอก” นางเจียงยักไหล่
ไม่ได้บอกจริงๆ เพราะหลังจากที่ลุงวั่นถูกเรียกว่า ‘วั่นกงกง’ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เขาจึงวางของลงด้วยความมัวหมองแล้วกลับจวนไป
นางเจียง: ข้าเป็นแม่ที่ตรงไปตรงมานี่!
เหตุใดลุงวั่นจึงทำเช่นนี้ เป็นเยี่ยนจิ่วเฉาที่สั่งให้ทำหรือ? หรือเป็นเพราะเด็กๆ คิดถึงเธอ? อวี๋หวั่นคิดไม่ออกสักที จึงเลิกขบคิดไป แล้วพาเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามไปกินข้าวที่บ้านเดิมกันอย่างสนุกสนาน
แน่นอนว่าต้องพาเด็กๆ ไปล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียก่อน
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com