243

บทที่ 243 จนถึงวันนี้

“ผมนึกถึงตัวเองในตอนนั้นตลอดเลย”

คนที่ก้มหัวอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ และบรรจงเขียนปฏิเสธจดหมายรักที่มีคนให้เฝิงหนานมา

เผยอี้ฝังหน้าตัวเองลงบนขาของเจียงเซ่อ จนเธอเริ่มรู้สึกถึงไอร้อนที่ค่อยๆ ปกคลุมขาของตัวเอง และความชื้นที่ก่อตัวขึ้น คำพูดของเผยอี้ทำให้ความรู้สึกมากมายที่มีอยู่มันตีกันไปหมด

เหมือนเธอจะพอนึกภาพออก ว่าเขาที่นั่งก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ และช่วยเธอเขียนจดหมายปฏิเสธแทนในตอนนั้นเป็นยังไง

เขาเป็นถึงคุณชายแห่งตระกูลเผยที่แสนเย่อหยิ่ง เป็นถึงหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของคุณปู่เผย เป็นถึงหลานสุดที่รักที่โดนคนทั้งตระกูลเอาอกเอาใจ ที่จริงเขาควรที่จะไม่พอใจและอาละวาดไปเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่ามานอนเกยหน้าลงบนขาเธอแบบนี้ เขาพูดจาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว เผยความอ่อนแอทั้งหมดที่มีเอาไว้ตรงหน้าเธอ ไม่มีท่าทีที่จะปิดบังกันเลยสักนิด

“ผมก็แค่ไม่อยาก ได้วิ่งไล่เพียงแค่เงาของพี่”