224

บทที่ 224 เป็นเพื่อนเล่นกัน

แต่ว่าได้บัตรก่อนเวลานั้นมาจากไหน เผยอี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นขึ้นมา สายตาของเขามองลงไปยังใบหูของเธอ ตอนนี้หูทั้งสองข้างของเธอมีตุ้มหูเพชรคู่หนึ่งติดเอาไว้ มันทำให้เข้าต้องเม้มปากเข้าหากัน

ตอนช่วงเดือนกรกฎาคมที่เขาไปฝึก เจียงเซ่อยังไม่ได้เจาะหูเลยด้วยซ้ำ แต่พอกลับมาอีกทีก็ติดต่างหูเอาไว้เสียแล้ว

เขายื่นมือไปแตะๆ มัน พร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน เจียงเซ่อไม่คิดเลยว่าแค่มาถึงเขาก็สามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวเธอแล้ว จึงยกมือขึ้นแตะมือเขา

“ต้องเจาะเอาไว้เพราะถ่ายโฆษณารอบนี้น่ะ”

ก็ถือว่าเป็นงานและสิ่งที่จำเป็น และไม่แน่ว่างานหรือหนังต่อๆ ไปก็อาจจะต้องใส่ตุ้มหูด้วย เธอก็เลยต้องใส่ก้านเสียบเอาไว้

“เจ็บไหมครับ?” เขาดูไม่พอใจนิดหน่อย แถมยังมองมันตั้งหลายที อยากจะแตะแต่ก็ไม่กล้าแตะ เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บ

เจียงเซ่อส่ายหน้า ที่จริงเธอเพิ่งจะเจาะมันได้ไม่กี่วันมานี้เอง นอกจากนี้ตอนที่ต้องใส่ถ่ายโฆษณาก็ยังต้องใส่อย่างระวัดระวังเลย แต่สองวันหลังจากนั้นก็ดีขึ้นมากแล้ว