บทที่ 136-1 ได้เปรียบเหนือใคร

บทที่ 136-1 ได้เปรียบเหนือใคร

ทันทีที่พูดจบ ทั่วทั้งพระตำหนักก็ตกตะลึง!

กลุ่มคนมองไปที่หญิงสาวผู้สวมชุดยาวสีดำที่ชุดพลิ้วได้เองโดยไร้ลมอย่างตกตะลึง ลำคอขาวดุจหิมะตั้งตรง คางเรียวเล็กเชิดขึ้นเล็กน้อย แสดงให้เห็นถึงท่าทีดื้อรั้นอย่างเห็นได้ชัด ผมมวยที่ถูกเกล้าขึ้นสูงและเค้าโครงของร่างกายเป็นรูปเส้นตรงอย่างหมดจด สายตาของชิงเซี่ยแฝงไปด้วยความเย็นชา ส่อเจตนาเป็นศัตรูชัดเจน สายตาเย็นชาจ้องไปที่เหล่าองค์ชายผู้ประเมินตัวเองไว้เสียสูงโดยไม่ประมาณตัว ความเกลียดชังเต็มอยู่ในดวงตา

องค์ชายเจ็ดฉินจือเฉิงเป็นพวกเดียวกับฉินจืออี้อย่างเห็นได้ชัด สายตาแหลมคมสาดไปทั่วทิศ มือกุมจอกเหล้า เปล่งน้ำเสียงพูดด้วยทำนองราบเรียบพูดขึ้นว่า “ข้าลืมไปเลย แม่นางจวงเคยเป็นชายาของจักรพรรดิหนานฉู่ ข้าพูดจาด่าว่าเขาถึงเพียงนี้ แม่นางคงจะฟังไม่ลื่นหูเป็นแน่”

องค์ชายเก้าฉินจือหมินหัวเราะเสียงเย็น พูดว่า “ก่อนหน้านี้ตัวเคยเป็นพระชายารัชทายาทผู้ทรยศแห่งตงฉี จากนั้นก็กลายเป็นชายาชั่วผู้ถูกหนานฉู่ทอดทิ้ง ตอนนี้ยังกล้ามาวางท่าใหญ่โต ณ พระราชวังไท่เหอแห่งแคว้นฉินอีก ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียจริงๆ”